Nieuws:

Toegang krijgen tot meer boards op het forum --> Ledengroepen

Hoofdmenu

Tibet vrij?

Gestart door sterretje, 9 april 2008, 12:49:01

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

sterretje

Hoe denken jullie over het thema Tibet ?
Vinden jullie dat Tibet vrij zou moeten zijn?
Wat is jullie mening hierover?
Moeten bijvoorbeeld Nederland en Belgie (eigenlijk wereldwijd) een statement maken tijdens de Olympische Spelen in China?



Hier even een beknopte uitleg over de geschiedenis van Tibet

Tibet (Tibetaans: Pö of Peu) is een geografisch gebied en voormalig zelfstandig land met historisch een eigen volk, cultuur en taal dat zich uitstrekt over het Tibetaans Hoogland. Heden ten dage valt het als een regio binnen de Volksrepubliek China. De regio is verdeeld over een aantal verschillende Chinese provincies, een groot deel valt onder de staatkundige Autonome Regio Tibet.

Het geografische gebied Tibet grenst in het zuiden aan de Indiase deelstaten Jammu en Kasjmir en Himachal Pradesh, Nepal, Sikkim, Bhutan, de Indiase deelstaat Arunachal Pradesh en Noord-Birma, in het noorden aan Turkestan en in het oosten aan de Chinese provincies Gansu, Sichuan en Yunnan. Sommige delen van Nepal en het Indiase gebied Ladakh worden soms cultureel als een deel van Tibet beschouwd.

Tot 1950, toen het Volksbevrijdingsleger Tibet binnenviel, was Tibet een onafhankelijk land, met een theocratische regering. In de uithoeken van Tibet was de macht in handen van lokale strijdheren. Sinds 1950 wordt het gebied tot het land China gerekend door China, vaak spreekt men van een bezetting van Tibet. De hoogste religieuze en politieke leider in het Tibet van voor de bezetting, de Dalai Lama, vluchtte na eerst een aantal jaren met de Chinezen te hebben samengewerkt in 1957 naar India, waar hij sindsdien een regering in ballingschap leidt.

Dalai Lama is een samenstelling van twee woorden:

* het woord Dalai, Mongools voor oceaan, en
* het woord Lama, Tibetaans voor goeroe of leraar.

Iwan

Nu heb ik het niet zo op het socialisme, verreweg de meest moorddadige staatsvorm van de vorige eeuw;
Mao Zedong, Stalin, Hitler, Pol Pot etc. etc. maar slavernij en onderdrukking ben ik ook geen voorstander van,
maar ik ben wel van mening dat Tibet ââ,¬Ëœvrijââ,¬â,,¢ zou moeten zijn en dat de volksrepubliek China haar claim op Tibet
zou moeten laten vallen. De tijden van de socialistisch massamoordenaars zijn net zo voorbij
als de tijden van slavernij in Tibet. In de vorige eeuw hebben socialisten pakweg 150 miljoen mensen vermoord.
Elke 15 seconden een dode; 73 jaar lang, of ruim 5600 doden per dag.

Ik denk niet dat het enige indruk zou maken wanneer,
als soort van protest, Jan Peter Balkenende niet naar China zou afreizen voor de opening
van de olympische spelen, al was het maar omdat onze kroonprins, Willem Alexander,
in het bestuur van het IOC zit en hij dus in elk geval aanwezig zal zijn. Bovendien is de Dalai Lama zelf
ook tegenstander van een boycot jegens de olympische spelen in China, omdat hij vindt dat er meer bereikt
kan worden als de wereldlanden gewoon naar de olympische spelen gaan en met China in debat gaan
over de situatie in Tibet en daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Dat de olympische spelen in China zijn
moet juist nu met beiden handen worden aangegrepen om als katalysator te dienen voor een politieke vernieuwing
in de eenpartijstaat. Een statement maken vind ik een heel goed idee, maar dat statement moet je daar maken
en niet vanaf hier om vervolgens daar weg te blijven en daarmee de chinezen te schofferen
waardoor ze hun kop in het zand steken en halsstarrig blijven doorgaan op de ingeslagen weg.
De Olympische spelen zijn een feest van verbroedering en nu de olympische spelen in China zijn
moeten we de gelegenheid nemen om te verbroederen met de chinezen en ze ââ,¬Ëœonzeââ,¬â,,¢ opvattingen
en levensstijl laten zien opdat daar de dingen veranderen. Hier blijven om voor verandering daar te pleiten
is in mijn optiek bijzonder kortzichtig en zal geen of juist het tegenovergestelde effect geven van wat wij willen bereiken.
Verandering moet je komen brengen, ze komen het echt niet halen.




Tot 1950 voor het socialistische ââ,¬Ëœbevrijdingslegerââ,¬â,,¢ van Tibet binnenviel was Tibet zeer geïsoleerd.
Er was geen moderne industrie, handel, wetenschap en technologie, cultuur of gezondheidszorg.
De kloosters monopoliseerden het onderwijs en de godsdienst hield iedere vooruitgang tegen.
Het analfabetisme bedroeg 95%. In 1950 ging 2% van de kinderen naar school.
De kindersterfte lag toen op 43% en de levensverwachting was 35 jaar.
De priesters, de aristocraten en ambtenaren waren Tibets belangrijkste heersers en de grootste slavenhouders.
Zij bezaten alle bebouwbare grond. Lijfeigenen en slaven maakten 95 procent van de bevolking uit.
Zo had bijvoorbeeld de Drepung-abdij 185 heerlijkheden, 20.000 slaven, 300 weiden en 16.000 herders.
Slavenhouders konden de slaven bestraffen naar eigen goeddunken,
dat ging tot ogen uitsteken tot de verdrinkingsdood.
Een vierde van de mannelijke bevolking bestond uit monniken en vormde een zeer zware last
voor de zeer arme bevolking omdat zij de monniken dienden te onderhouden in hun levensvoorzieningen.




"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."