Nieuws:

Toegang krijgen tot meer boards op het forum --> Ledengroepen

Hoofdmenu

Executie Anton Mussert staat op film

Gestart door Iwan, 4 mei 2010, 14:26:07

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Iwan

Citaat van: Telegraaf.nl
Executie Anton Mussert staat op film

AMSTERDAM - De executie van NSB-leider Anton Mussert is op film vastgelegd
om te voorkomen dat geruchten zouden opduiken dat Mussert nog leefde.


NSB-leider Anton Mussert gearresteerd op 7 mei 1945

De beelden worden bewaard door het ministerie van Justitie.
Dat zei programmamaker Han Peekel dinsdagochtend in Goedemorgen Nederland.

Peekel sprak in het programma over zijn nieuwe tweeluik over Mussert.
De beelden van de executie staan niet op de dvd en Peekel heeft ze ook niet gezien, zei hij.
Volgens de programmamaker is druk overlegd of hij de beelden mocht zien,
maar dat ging op het allerlaatste moment niet door.

Omdat na de dood van Adolf Hitler werd beweerd dat hij nog zou leven,
bestond de angst dat hetzelfde na de dood van Mussert zou gebeuren.
Daarom werd besloten de executie op 7 mei 1946 op de Waalsdorpervlakte te filmen.

Anton Adriaan Mussert was een ingenieur, politicus, oprichter en leider van de Nationaal-Socialistische Beweging
in Nederland (NSB) in de jaren voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De nazi's, de NSB en hun sympathisanten
presenteerden hem van 1942 tot mei 1945 als de leider van Nederland. Na de bevrijding werd hij ter dood veroordeeld
en geëxecuteerd.

Levensloop
Anton Mussert werd geboren als het vierde kind van de hoofdonderwijzer van de openbare lagere school
in het protestantse Werkendam, een dorp in het land van Heusden en Altena - het waterrijke gebied
tussen de provincies Gelderland, Zuid-Holland en Noord-Brabant. Daar werd hij op 24 juni 1894 gereformeerd gedoopt.
Hij groeide op in een gezin en een omgeving waarin gezag, of dat nu van God, de landsregering of de vader des huizes
af­komstig was, als het centrale element in het leven werd beschouwd. Deze getrouwheid aan het gezag, gesymboliseerd
door het huis van Oranje, werd in huize Mussert gekoppeld aan die andere traditioneel-­Hollandse deugden,
namelijk spaarzaamheid, ijver en fatsoen.

Eerste Wereldoorlog
Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog meldde hij zich als vrijwil­liger, maar verder dan tot korporaal bij de vesting-
artillerie zou hij het niet brengen. Een ernstige nierziekte was er de oorzaak van dat hij voortijdig werd afgekeurd.
Thuis werd hij verpleegd door een zuster van zijn moeder. De 38-jarige Maria Witlam en de 18 jaar jongere Anton
vatten een diepe genegenheid voor elkaar op en traden ondanks allerlei bezwaren - vooral Antons moeder had moeite
met de gedachte aan een zuster annex schoondochter en een zoon annex zwager - in 1917 met elkaar in het huwelijk.
Met name gedurende de bezettingstijd werd met dit huwelijk de spot gedreven ('Wie het goede ras wil houwen, moet met zijn tante trouwen').

NSB
In 1931 was Mussert samen met Cornelis van Geelkerken oprichter van de NSB. Mussert wees aanvankelijk de Duitse
rassenleer en het antisemitisme als on-Nederlands krachtig van de hand. Met de komst van Meinoud Rost van Tonningen
werd de partij radicaler, volkser en antisemitischer. De NSB haalde halverwege de jaren '30 maximaal 8% van de stemmen
bij de verkiezingen.

Tweede Wereldoorlog
Toen de oorlog uitbrak dook Mussert, die niet betrokken was bij de Duitse inval, onder. Hij beroemde zich erop
zelf de eerste onderduiker in de oorlog te zijn geweest. Na de capitulatie van de Nederlandse strijdkrachten,
kwam Mussert tevoorschijn en wierp zich op als vertegenwoordiger van het Nederlandse volk. Mussert maakte zich sterk
voor de oprichting van een Groot Nederland binnen het Duitse Rijk, waarin Nederland zou worden samengevoegd met Vlaanderen,
Frans Vlaanderen en later ook met Wallonië. De Duitse bezetters namen dit plan echter niet serieus. Ook Mussert zelf
werd door de Duitsers niet echt serieus genomen. Wel mocht Mussert in 1941 persoonlijk de eed van trouw aan Adolf Hitler
zweren. Voor het Nederlandse volk en de gewone partijgenoten werd dit geheimgehouden.

In 1942 werd Mussert door de Duitse bezetters erkend als leider van het Nederlandse volk. Mussert was tijdens de oorlog
een tegenstander van het opgaan van Nederland in Duitsland en hij voerde hierover een felle strijd met Rost van Tonningen.
Anton Mussert was een zwakke leider in een weinig overtuigende nationaalsocialistische partij die nog door een groot deel
van de Nederlanders werd geminacht. Bij de Duitse bezetter had Mussert weinig krediet. Hitler en de SS zagen niets in deze,
in hun ogen onbeduidende politicus. Musserts pogingen om zich als een imponerende leider à la Mussolini te presenteren
deden geforceerd aan zodat hij zelfs in eigen kring belachelijk werd gemaakt. Aan het einde van de oorlog durfde Mussert
zelfs zijn reispapieren niet meer door de Duitse bezetter te laten verlengen; hij was bang dat dat zou worden geweigerd.
Mussert bleef tot het einde toe trouw aan Hitler. Toen op 1 mei 1945 het bericht kwam dat Hitler op 30 april 1945 gestorven
was, prees Mussert in een proclamatie Hitler nog.

Arrestatie, veroordeling en terechtstelling
Een dag na de capitulatie van de Duitse troepen, werd Anton Mussert op 7 mei 1945 op zijn kantoor in het voormalige
en door de NSB in gebruik genomen Kabinet der Koningin aan de Vijverberg in 's-Gravenhage gearresteerd.
Mussert heeft niet geprobeerd om te vluchten of onder te duiken.

Vanuit de gevangenis schreef Mussert op 20 november 1945 een bewaard gebleven brief aan minister-president Schermerhorn,
waarin hij verklaarde een geheime uitvinding op het gebied van de scheepvaart te hebben gedaan, beter dan de atoombom,
mogelijk een enorme onderzeeër. Mussert zou deze uitvinding voor de Duitsers geheim hebben gehouden. Hij vroeg Schermerhorn
om hem in contact te brengen met de Amerikaanse president Truman om zijn uitvinding, die van groot militair belang was,
uit te leggen. Schermerhorn gaf hier geen gevolg aan. Mussert leerde Engels en hoopte naar de Verenigde Staten te mogen
om aan zijn schip te werken.

Na een proces op 27 en 28 november 1945 werd hij op 12 december 1945 door het Bijzonder Gerechtshof in Den Haag
ter dood veroordeeld wegens hulpverlening aan de vijand, een aanslag op de grondwettige regering en een poging
Nederland onder vreemde heerschappij te brengen.

Hoewel Mussert direct na het einde van de Tweede Wereldoorlog door velen werd gezien als de 'landverrader bij uitstek'
is de aantijging dat hij Nederland onder een vreemde (Duitse) heerschappij wilde brengen omstreden en ook kennelijk onjuist.
Anders dan de op de SS georiënteerde vleugel van de NSB waartoe Blokzijl en Rost van Tonningen behoorden was Mussert
juist nationalistisch gezind. Een fascistisch Nederland zou in zijn ogen als onafhankelijke staat in het door Duitsland
gedomineerde Europa kunnen voortbestaan. Anton Mussert heeft zich door zijn verbond met Adolf Hitler wel schuldig gemaakt
aan de andere twee beschuldigingen.

Het proces en het vonnis tegen Anton Mussert zijn juridisch gezien omstreden. Het doodvonnis werd op 20 maart 1946
door de Bijzondere Raad van Cassatie bevestigd. Op 7 mei 1946, precies een jaar na zijn arrestatie, werd Mussert op de
Waalsdorpervlakte gefusilleerd.

In de nacht van zaterdag 16 op zondag 17 juni 1956 werd door leden van de Vlaamse Militanten Orde gepoogd Musserts
stoffelijk overschot uit zijn ongemarkeerde graf onder een pad op de algemene begraafplaats van Den Haag te verwijderen.
Nadat aanvankelijk de autoriteiten hadden bevestigd dat Musserts resten waren weggenomen, kwamen zij na een week
met een ander verhaal. De onbekende daders zouden zich vergist hebben en de verkeerde resten hebben opgegraven.
Recent onderzoek[bron?] heeft dit bevestigd. Op 23 oktober 1956 kreeg de adjunct-directeur van de begraafplaats opdracht
om de stoffelijke resten van Mussert te begraven in een op de begraafplaats aanwezig algemeen knekelgraf, en 'deze resten
met andere resten te mengen en wel zodanig dat herkenning uitgesloten moet worden geacht.' Zo geschiedde.

Sinds 1956 is er enkele malen beweerd dat Musserts gebeente van de Haagse begraafplaats zou zijn ontvreemd en elders
zou zijn ondergebracht. Deze voorstelling van zaken wordt echter niet ondersteund door de officiële weergave van de feiten.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."