Hoe wil jij dat jouw kind(eren) jou (later) aanspreken?
Met u of met jij, of met voornaam, en waarom?
En hoe spreek/sprak jij je ouders vroeger aan? |
mam, jij, je.......
Zo ben ik zelf ook opgevoed! Ik merk dat er daardoor ook een hechtere band onstaan is.
Wel moesten we andere mensen met u aanspreken en daar stonden mijn ouders ook echt op!
Ik weet nog steeds niet hoe ik mijn moeder moet aanspreken, jij en voornaam kan ik niet en doe ik ook niet en u vindt ik zo afstandelijk.
Oudere mensen spreek ik in IRL sowieso altijd nog met u aan. Als ik zelf kinderen zou krijgen zou ik denk ik wel de voorkeur geven
aan het aanspreken met u en niet je-en en jou-en.
Mijn kinderen zeggen mama en papa en jij en jou.
Dat wil ik ook. Niet met onze voornaam, want wij zijn geen vrienden of kennissen van ze. En ook beslist niet met u, dat doe je met oudere mensen of mensen die je niet kent, u is voor mensen waarmee je meer afstand hebt.
Ik sprak mijn ouders ook aan met papa en mama en jij en jou.
Mijn man spreekt zijn ouders nog steeds aan met pa en ma en u en uw. Vreselijk vind ik dat.
De kinderen van mijn zus zeggen trouwens wel gewoon je en jij tegen mij en gebruiken mijn voornaam,
zonder oom ofzo ervoor, maar de oudste heeft ook verteld, toen ze jonger was, dat dat komt omdat ik zelf ook nog een kind was. *G
ik zelf zou mama genoemd willen worden,
ik wil wel dat mijn kinderen tegen oude mensen u zeggen dat vind ik wel zo netjes, tegen mijn broer, schoonzussen en zus, zwagers wel gewoon oom of tante
Ik zou wel een vorm van respect van mijn kinderen willen, ik ben wel hun ouder en geen mede-kind.
Gewoon met papa, Pa, Ouwe mag ook wel als ze wat ouder zijn.
En in het café als ze daar mogen komen, als ze mij dan Tim dan kan ik daar mee leven.
Mam jij je
Tegen vreemden is het u vind ik ongeacht de leeftijd, doe ik zelf ook, ookal is iemand jonger dan ik ben. Opa en oma is u dat is respect kwestie