Helden en voorbeelden

[Iwan]

http://www.youtube.com/v/gZLvSnr6s50

Hebben jullie helden of voorbeelden of mensen die jullie diep bewonderen?
Wie zijn het en waarom?

[Iwan]

John (Jack) Fitzgerald Kennedy (JFK); Een charismatisch leider en flamboyante persoonlijkheid
(de moord op hem heeft hem waarschijnlijk wel een meer gunstige plaats in de geschiedenis gegeven.)
JFK leed aan de ziekte van Addison en enorme rugpijnen waardoor hij privé vaak op krukken liep.
Werd op 22 november 1963 in Dalles vermoord. De van de moord verdachte Lee Harvey Oswald
werd twee dagen later neergeschoten door een nachtclubeigenaar, Jack Ruby.

Robert (Bobby) Francis Kennedy (RFK); Net als zijn broer een charismatich en sterk leider,
wat hij al had bewezen als minister van Justitie. Een man met veel moed.
Na de moord op Marten Luther King, midden tijdens de campagne, in april 1968, durfde Robert Kennedy
de zwarte wijken van Indianapolis in te gaan om de gemoederen te bedaren.Was de naaste adviseur
van zijn broer toen die president was. RFK is een grotere leider voor mij dan JFK.
RFK werd op 5 juni 1968 kort na middernacht neergeschoten. Dit gebeurde toen hij met zijn bewakers het hotel
door de achteringang verliet en het hotelpersoneel de handen schudde. Volgens de officiële lezing dook plotseling
Sirhan Sirhan voor hem op en vuurde enkele schoten op hem af. Een bewaker trok hem snel achterwaarts,
maar kon niet voorkomen dat hij werd geraakt: eenmaal in zijn achterhoofd en tweemaal in zijn oksel.
Robert Kennedy overleed de volgende dag in het ziekenhuis.

http://www.youtube.com/v/iUUw9daYDi0

Harry Kurt Victor Mulisch; Erg linkse en erg arrogant (veel voorkomende combinatie) maar desalniettemind
een geweldig schrijver die mijn favo boeken heeft geschreven; Siegfried (2001) & Twee Vrouwen (1975).

Martin Luther King Jr; King werd beroemd in de jaren '50 en '60 dankzij zijn geweldloze verzet tegen
de rassenscheiding in de Verenigde Staten, onder meer door een massademonstratie op 28 augustus 1963
en het boycotten van stadsbussen die blanken bevoordeelden. Zijn verbale vaardigheden en charismatische
uitstraling leverden hem veel roem op, maar King had ook vijanden. In 1963 hield hij de legendarische toespraak
I have a dream. Een jaar later kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede.
Op 39-jarige leeftijd werd Martin Luther King doodgeschoten terwijl hij op het balkon van het Lorraine hotel in Memphis stond.

Voor velen is Martin Luther King een symbool voor de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten gebleven.
De derde maandag in januari is in de VS de Martin Luther Kingdag, een nationale feestdag,
gewijd aan King en zijn gedachtegoed.

[Kim]

Kijk trouwens ook op tegen Albert Schweitzer!   
Toen ik 9 jaar was had ik nog nooit van deze man gehoord totdat
mijn vader ons meenam naar zijn geboortehuis en museum. Hij
heeft zelfs een nobelprijs gewonnen voor de vrede.

Korte omschrijving over wat hij gedaan heeft
Albert Schweitzer was een ziekelijk kind, wat men de sterke, gezonde man van later niet zou aanzien. Hij was ook, en dat is nog vreemder, laat met lezen en schrijven, en hij leerde slecht. Daarom dwong hij zichzelf, toen hij opgroeide, om juist die onderwerpen te leren beheersen, die moeilijk voor hem waren, zoals Hebreeuws. Op muzikaal vlak was hij wel zeer begaafd. Toen hij 7 was, had hij reeds een psalm gecomponeerd. Een groot deel van zijn leven heeft Albert Schweitzer doorgebracht in Afrika. Na het beëindigen van zijn medische studies in 1913, vertrok hij met zijn echtgenote naar Lambaréné in Gabon om daar een ziekenhuis te bouwen, in de buurt van een sinds 1872 bestaande zendingspost van het Amerikaanse Presbyteriaanse Zendingsgenootschap. Daar heeft hij letterlijk duizenden mensen behandeld en geopereerd. Er was voorheen in die regio nog geen arts voorhanden en jarenlang was Schweitzer de enige in het hele ziekenhuis.

[Iwan]

Raoul Gustav Wallenberg    4 augustus 1912 - ?? ?? ??
Een Zweedse diplomaat en een telg uit de invloedrijke Zweedse familie Wallenberg en
de redder van 20.000 tot 100.000 Hongaarse Joden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog.
Ter vergelijking; Oscar Schindler redde bijna 1200 joden uit de klauwen van de nazi's.

Raoul Wallenberg werd in juli 1944 naar de Zweedse ambassade in Boedapest gestuurd
met als doel om de Hongaarse joden van de dood te redden. Hij heeft voor hen ongeveer
dertig schuilwoningen gebouwd en heeft ze (nagemaakte) Zweedse paspoorten gegeven.
Omdat Zweden neutraal was, boden deze paspoorten bescherming tegen deportatie.
Raoul Wallenberg heeft, vaak met gevaar voor eigen leven, duizenden joden gered van deportatie,
soms ging hij zelfs zo ver om de transporttreinen tegen te houden, sporen te blokkeren,
en het nog uitdelen van passen aan mensen die al in de 'doodstreinen' zaten,
om zo nog maar mensen uit de treinen te halen, die volgens hem 'helemaal vergeten
waren dat ze Zweden waren'.
Ook achtervolgde hij de 'doodsmarchen', deelde aan de mensen die naar de vernietingskampen
moesten lopen, passen, medicijnen, water en voedsel uit en 'ontvoerde' mensen uit de
kilometers lange karavaan waar hij kon.

Hij gebruikte elk middel dat hij voorhanden had om levens te redden van; omkoping,
intimidatie, het vervalsen van passen tot regelrechte bedreigingen aan het adres van de nazi's.
Ook heeft hij meermaals Adolf Eichmann, de architect van de Holocaust, er persoonlijk
op aangesproken dat die zich moest realiseren dat de nazi's de oorlog aan het verliezen waren
en dat de transporten van Joden naar vernietigingskampen moest stoppen.
Eichmann heeft op zijn beurt Wallenberg vaak met de dood bedreigt.

In januari 1945 werd Wallenberg en zijn chauffeur Vilmos Langfelder door de Sovjets
gevangen genomen omdat ze verdacht werden van spionage.
Raoul Wallenberg werd gearresteerd door de Russen omdat hij een spion voor de
Amerikanen zou zijn. Raoul Wallenberg had fotografen in dienst om gruwelijkheden
gepleegd door de Nazi's vast te leggen en liet die naar de Amerikanen smokkelen
zodat deze foto's na de oorlog als bewijs zouden kunnen dienen in rechtszaken
tegen de nazi's.

In 1957 maakten de Sovjets bekend dat Wallenberg op 17 juli 1947 gestorven is aan een
hartaanval in de Loebjanka-gevangenis in Moskou. Veel mensen sloten echter niet uit
dat Wallenberg was geëxecuteerd. Er is gezegd dat hij een slachtoffer was van het
biologische oorlogsvoeringsprogramma van de Sovjet-Unie, waarbij vergiften werden
getest op terdoodveroordeelden. In het geval van Wallenberg zou het gif K-2 zijn gebruikt.

Regelmatig deden er echter verhalen de ronde dat Wallenberg nog in leven zou zijn
en zou verblijven in een gevangenis of psychiatrische inrichting. Er meerdere getuigen
die hebben beweerd dat ze Raoul Wallenberg na 1947 nog in leven hebben gezien een
aantal getuigen verklaarden dat ze zelfs met hem hebben gesproken. In 1995 werd de
Europese Mensenrechtenprijs van de Raad van Europa aan hem opgedragen.

In 1991 werd er een Russisch-Zweedse commissie ingesteld om de dood
van Raoul Wallenberg te onderzoeken. In december 2000, enkele weken
voor de publicatie van dit onderzoek, heeft Rusland Wallenberg gerehabiliteerd
omdat hij onterecht heeft vastgezeten in de gevangenis. Een paar dagen voor de
publicatie beweerde de Zweedse krant Expressen op basis van het onderzoek van
de commissie dat Wallenberg in 1989 was overleden in een psychiatrische inrichting
nabij Moskou.

Op 12 januari 2001 heeft het Zweedse deel van de Russisch-Zweedse commissie
haar bevindingen over de dood van Wallenberg geopenbaard. Deze commissie kon
niet vaststellen dat Wallenberg in het jaar 1947 overleed en kon zelfs niet uitsluiten
dat Wallenberg nog in leven was. Volgens de commissie bevinden de mogelijke bewijzen
zich waarschijnlijk nog in Russische archieven. De commissie was verder van mening dat de
diplomatie van de Zweedse regering in de jaren veertig heeft gefaald in de Wallenberg-zaak.

In 1979 deed Stockholm nog een aanbod:
Een gevangen genomen KGB-spion zou worden geruilt tegen Wallenberg,
door Rusland is nooit op het aanbod ingegaan. Over het lot van Wallenberg
en wat er met zijn lichaam is gebeurd is nooit opgeheldering gekomen.

[Iwan]

Jan Jozua Barendsen ^{11 september 1892 - 2 oktober 1944}
Jan Jozua Barendsen was een Nederlandse militair en verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Op 8 augustus 1942 werd hij door de bezetter opgesloten in het gijzelaarskamp Sint-Michielsgestel
maar kwam op 15 december 1942 weer vrij. Toen op 29 september 1944 de Duitse Ortskommandant
van Apeldoorn vierduizend Nederlandse burgers opriep om militaire versterkingen langs de IJssel aan te leggen
kwamen er slechts zesendertig mensen opdagen zodat werd besloten een aantal verzetslieden als
afschrikwekkend voorbeeld te executeren. Op 30 september 1944 werden Barendsen en veertien collega's
van hem opgepakt. Acht, waaronder Barendsen werden op 2 oktober 1944 naar het terrein van het daarvoor
ontruimde Joodse Krankzinnigengesticht "Het Apeldoornse Bos" gebracht en daar gefusilleerd.
Volgens een lid van de Sicherheids Dienst stond Barendsen onverschrokken voor het vuurpeloton,
knoopte zijn jas open en begon het Wilhelmus te zingen.

Barendsen werd begraven op de Algemene Begraafplaats in Beekbergen; grafnummer 246.
Hij werd na de oorlog postuum onderscheiden met het Verzetskruis 1940-1945.


Walraven van Hall ^{10 februari 1906 - 12 februari 1945}
Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond hij bekend als de bankier van het verzet. Naast het sponsoren van knokploegen
en het helpen van joodse onderduikers, slaagde hij er ook in om in oorlogstijd de grootste bankroof uit de Nederlandse
geschiedenis te plegen en wel bij De Nederlandsche Bank. Wally van Hall droeg verschillende schuilnamen, waaronder
Van Tuyl, Barends, oom Piet en zijn bekendste: de Olieman. In januari 1945 werd hij door de Duitsers opgepakt
en gevangengezet in het Huis van Bewaring te Haarlem, waarna hij op 12 februari 1945 werd gefusilleerd bij de Jan Gijzenbrug
in Haarlem. Zijn lichaam werd na de oorlog herbegraven in vak 35 van de Eerebegraafplaats Bloemendaal in Overveen.

Van Hall werd postuum onderscheiden met het Verzetskruis per Koninklijk Besluit van 7 mei 1946 en door de Verenigde Staten
met de Medal of Freedom with Gold Palm te Den Haag op 8 april 1953. Hij liet een vrouw en drie kinderen achter.


Jannetje Johanna Schaft  ^{16 september 1920 - 17 april 1945}
Jannetje Johanna (Hannie) Schaft was een Nederlandse communiste en verzetsstrijdster tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Nadat ze als studente had geweigerd de loyaliteitsverklaring te tekenen, trok ze weer bij haar ouders in.
Ze nam steeds actiever deel aan het verzet en hielp onderduikers met gestolen bonkaarten en persoonsbewijzen.
Haar schuilnaam werd Hannie en haar bijnaam het meisje met het rode haar. Uiteindelijk sloot ze zich aan bij de Raad
van Verzet (RVV), een organisatie die door haar nauwe banden met de CPN door andere verzetsbewegingen sterk werd
gewantrouwd. Samen met Freddie en Truus Oversteegen pleegde ze verschillende aanslagen op Duitsers, collaborateurs
en landverraders. Op 8 juni 1944 pleegde ze te Heemstede samen met verzetsstrijder Jan Bonekamp een aanslag op
de NSB'er en banketbakker Piet Faber. Hij overleed zes dagen later. Bekend is de aanslag op W.M. Ragut op 21 juni 1944,
waarbij Jan Bonekamp dodelijk gewond raakte. Hannie dook daarna onder. Op 5 september 1944 (Dolle Dinsdag) mislukte
een aanslag van Hannie Schaft en Jan Heusdens op politie-agent Willemsen. Hannie Schaft en Truus Oversteegen waren
van plan om Fake Krist op 25 oktober 1944 te liquideren, maar andere Haarlemse verzetsstrijders waren hen voor.
Hannie Schaft leerde vloeiend Duits spreken en papte aan met Duitse soldaten. Hierdoor werd ze door sommige verzetslieden
beschouwd als een verraadster. Nadat een subafdeling van de RVV in Velsen zonder toestemming van hogerhand
een boer vermoordde, bracht ze met twee andere vrouwen een lijst met de daders naar de leiding van haar groep.
Later werden de personen die hierop stonden verraden aan de Sicherheitsdienst, waardoor ze een wisse dood tegemoet
gingen. Zelf heeft ze waarschijnlijk niet geweten wat de gevolgen waren van haar actie. Na de oorlog is deze affaire
door een speciale onderzoekscommissie grondig onderzocht. Op 1 maart 1945 werd NSB-agent van politie Willem Zirkzee
door Hannie Schaft en Truus Oversteegen doodgeschoten. Dit vond plaats ter hoogte van het Krelagehuis aan de Leidsevaart
in Haarlem. Op 15 maart pleegden Hannie Schaft en Truus Oversteegen een aanslag op Ko Langendijk. Deze kapper
uit IJmuiden was voor de Sicherheitsdienst gaan werken. Een eerdere aanslag op hem door Jan Bonekamp was mislukt.
Hannie werd door de Duitse bezetter gehaat, omdat ze aan het einde van de oorlog nog allerlei, in hun ogen zinloze,
aanslagen pleegde. Ze werd op 21 maart 1945 bij een wegversperring aan de Jan Gijzenkade gearresteerd toen ze illegale
bladen en een wapen bij zich bleek te hebben. Op het politiebureau van Haarlem ontdekten de Duitsers met wie ze
van doen hadden. Het is Emil Rühl geweest die Hannie Schaft vanuit Haarlem naar het Huis van Bewaring aan de Amstelveenseweg
te Amsterdam heeft gebracht.

Hoewel aan het einde van de oorlog een akkoord bestond tussen de bezetters en de Binnenlandse Strijdkrachten om geen
vrouwen om te brengen, werd Hannie drie weken voor het einde van de oorlog (op 17 april 1945) in opdracht van Willy Lages
doodgeschoten in de duinen bij Bloemendaal. Hierbij zou ze, na een schampschot, koelbloedig hebben gezegd:
"Ik schiet beter", waarna SD'er Maarten Kuiper zijn machinepistool op haar leeg schoot.

Op 27 november 1945 werd haar stoffelijk overschot met militaire eer herbegraven op de Eerebegraafplaats Bloemendaal
te Overveen. Koningin Wilhelmina, prinses Juliana en prins Bernhard waren hierbij aanwezig. Voor haar strijd tegen de Nazi's
kreeg Hannie in 1946 postuum het Verzetskruis 1940-1945 en de Medal of Freedom, een speciale Amerikaanse onderscheiding.


Erik Hazelhoff Roelfzema ^{3 april 1917 - 26 september 2007}
Erik Hazelhoff Roelfzema ook wel bekend onder zijn bijnaam Soldaat van Oranje, was een Nederlands verzetsstrijder,
oorlogspiloot, radiomedewerker en schrijver. Hazelhoff Roelfzema was ridder (4e klasse) in de Militaire Willems-Orde.
Hij werd in 1939 oorlogscorrespondent in de Finse Winteroorlog. In februari 1941 schreef hij in zijn eentje het zogeheten
'Leids manifest' waarin de Leidse studenten zich tegen de bezetter keerden. Hij liet dit op eigen kosten drukken,
waarna het op 15 februari overal in Leiden werd aangeplakt. Vervolgens liet de bezetter de Leidse universiteit sluiten.
Hij zat in april 1941 een week gevangen in het 'Oranjehotel' te Scheveningen, dook onder in Amsterdam, deed op 10 juni
van dat jaar zijn doctoraalexamen en vertrok drie weken later vanuit Schiedam aan boord van het Zwitserse vrachtschip
'St-Cergue' als Engelandvaarder naar het Verenigd Koninkrijk.

Hazelhoff Roelfzema voerde samen met Chris Krediet en Peter Tazelaar landingen uit op de Nederlandse kust
om zendapparatuur voor het verzet af te leveren en personen op te halen die vanuit bezet Nederland in het
Verenigd Koninkrijk gewenst waren. Ze voeren met een motor gun boat van de Royal Navy tot dicht aan de kust.
Het laatste stuk werd dan gevaren met een roeiboot naar het strand. Door de branding zijn enkele missies mislukt.

In 1942 begon hij aan de pilotenopleiding bij de Royal Air Force (RAF). Na twee jaar kwam hij bij het 139e squadron
van de RAF, waar hij 72 Pathfinder-missies op Duitsland vloog in een Mosquito. Aan het eind van de oorlog was hij
adjudant van Koningin Wilhelmina; in die functie maakte hij de terugkeer van Wilhelmina en Beatrix op Nederlands
grondgebied mee. De Britse koning verleende Erik Hazelhoff het Distinguished Flying Cross.

Erik Hazelhoff Roelfzema overleed op negentigjarige leeftijd, zijn as is overgebracht naar het monument 'Voor hen die vielen'
aan de Schouwweg in Wassenaar.