Nieuws:

Toegang krijgen tot meer boards op het forum --> Ledengroepen

Hoofdmenu

Boudewijn de Groot

Gestart door Iwan, 11 december 2006, 02:00:34

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Iwan



Boudewijn de Groot werd op 20 mei 1944 geboren in een Japans interneringskamp te Batavia,
op Java in Nederlands-Indië.
Zijn moeder overleed daar in juni 1945 en een jaar later vertrok de rest van het gezin naar Nederland.
In Haarlem kwam Boudewijn te wonen bij zijn tante.
Zijn broer en zus werden elders ondergebracht,
omdat zijn vader naar Indië terug moest om zijn pensioen vol te maken.
In 1951 werd het gezin weer herenigd en verhuisde in '52 naar Heemstede, nadat zijn vader hertrouwde.
In dezelfde straat als waar zij zich vestigden, woonde ook een jongetje met de naam Lennaert Nijgh,
een vriendje van het stiefbroertje van Boudewijn.

In 1960 ontmoet Boudewijn de Groot Lennaert Nijgh weer op het Haarlemse Coornhertlyceum.
Boudewijn zingt dan al chansons in de sfeer van Jaap Fischer en Jacques Brel.
Lennaert schrijft de teksten.

In oktober 1965 komt zijn eerste hit uit "Een meisje van zestien",
een vertaling van Lennaert Nijgh van het nummer "Une enfant de seize ans" van Charles Aznavour.
Boudewijn verruilt zijn baantje als magazijnbediende bij De Bijenkorf voor een carriére als beroepsmusicus.
In 1965 wordt Boudewijn uitgeroepen tot de "populairste liedjeszanger van Nederland".


"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

http://www.youtube.com/v/Fgx-CiX538g?fs=1&hl=nl_NL&rel=0
Avond

Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken
en te hopen dat je licht het doet.
laat buiten de stormwind nu maar razen in het donker
want binnen is het warm en licht en goed

hand in hand naar buiten kijkend waar de regen valt
ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen
en ik ken je diepste angst

Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij

En als je 's morgens opstaat ben ik bij je
en misschien heb ik al thee gezet

En als de zon schijnt buiten gaan we lopen door de duinen
en als het regent gaan we t'rug in bed

Uren langzaam wakker worden, zwevend door de tijd
Ik zie het licht door de gordijnen
en ik weet, t'verleden geeft geen zekerheid

Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij
ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij

Ik doe de lichten uit en de kamer wordt nu donker,
een straatlantaarn buiten geeft wat licht,

En de dingen in de kamer worden vrienden die gaan slapen,
de stoelen staan te wachten op 't ontbijt

En morgen wordt ik wakker met de geur van brood en honing.
De glans van gouden zonlicht in je haar

En de dingen in de kamer, ik zeg ze welterusten
vanavond gaan we slapen en morgen zien we wel

Maar de dingen in de kamer zouden levenloze dingen zijn, zonder jou

En je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij
ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij
En je kunt niets zeker weten want alles gaat voorbij
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij
ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Een slag zo zwaar verloren

Haar gezicht is wit van woede
als ze naar me kijkt en zegt:
je hebt het me gezworen.
Ik draai me om maar weet niet waar ik heen moet.
Nog nooit een slag zo zwaar verloren.

Haar ogen zijn te eerlijk
voor een oog in oog gevecht.
Ze vraagt: waarom verdedig jij jezelf niet.
Voorgoed schiet ik tekort in slimme woorden.
Het is alsof je voor het eerst jezelf ziet.

En de afstand wordt steeds groter,
een oorzaak weet ik al niet meer.
Ik kan mezelf nog horen: je hebt gelijk,
je hebt gelijk, dat is alles.
Nog nooit een slag zo zwaar verloren.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

http://www.youtube.com/v/b_EFQsUs1XU?fs=1&hl=nl_NL&rel=0

Tip Van De Sluier

Wanneer geef jij je bloot, laat jij jezelf eens zien
Ben je bang voor anderen of voor jezelf misschien
Ik probeer je scherp te volgen, toch blijf je vaag voor mij
En voor ieder antwoord dat je geeft komt er weer een raadsel bij

En je blijft jezelf verbergen achter de lach op jouw gezicht
Je blijft jezelf verbergen achter de lach op jouw gezicht
En nooit wordt er meer dan een tip van de sluier opgelicht

Al dring ik bij je aan, zit ik op je huid
Ik kom nooit dichter bij jou zelf, je vlucht steeds voor me uit
Zal ik ooit te weten komen, wat gaat er in je om
Of wil je een mysterie zijn, waar ik nooit achterkom

En je blijft jezelf verbergen achter de lach op jouw gezicht
Je blijft jezelf verbergen achter de lach op jouw gezicht
En nooit wordt er meer dan een tip van de sluier opgelicht

Achter iedere deur die ik open doe
doe jij een andere deur weer dicht
en zo blijf je verborgen,
nooit wordt er meer dan een tip
van de sluier opgelicht

Achter iedere deur die ik open doe
doe jij een andere deur weer dicht
en zo blijf je verborgen,
nooit wordt er meer dan een tip
van de sluier opgelicht

Achter iedere deur die ik open doe
doe jij een andere deur weer dicht
en zo blijf je verborgen,
nooit wordt er meer dan een tip
van de sluier opgelicht

Achter iedere deur die ik open doe
doe jij een andere deur weer dicht
en zo blijf je verborgen,
nooit wordt er meer dan een tip
van de sluier opgelicht

Achter iedere deur die ik open doe
doe jij een andere deur weer dicht
en zo blijf je verborgen,
nooit wordt er meer dan een tip
van de sluier opgelicht

Achter iedere deur die ik open doe
doe jij een andere deur weer dicht
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

http://www.youtube.com/v/FIMBzY2Bdyw?fs=1&hl=nl_NL&rel=0



De kinderballade
Gerrit Komrij / Boudewijn de Groot

Hij was twaalf, had rappe leden,
jongen uit de Hof van Eden,
als hij lachte, lachten luidkeels
alle leeuweriken mee.
Met zijn blikkering van tanden,
met zijn marmerbleke handen,
leek hij op een tere engel
uit een sierlijk bal masqué.
Hij kon klaterhelder zingen
en zijn haar rook naar seringen,
o, hij was een waterprins,
die in zijn pak van goudlamée
was ontstegen aan de zee.

Zij was dertien, een gazelle,
en haar naam was Annabelle.
Annabelle noemden haar
zowel de hinde als het ree.
Met haar helderrode wangen,
met haar glinsterende spangen,
leek zij in haar gazen bruidsjurk
't meest nog op een toverfee.
Blauw waren haar vreemde ogen,
blauw, maar zonder mededogen.
O, ze was een kleine meermin
die maar net, van lieverlee
was ontstegen aan de zee.

Samen, in het ochtendgloren,
wandelden ze langs het koren.
Mild en zonder ze te storen
scheen het zonlicht naar benee.
En onder de roze stralen
kuste hij haar lippen dralend
en hij zei haar wonderwoorden;
zelfs het gras luisterde mee.
Op het horen van die woorden
week voor hen gedwee het koren
en het lispelde: "Wees welkom",
en bood doorgang aan de twee
zoals eens de Rode Zee,

Toen hij op geblaf van honden
dagen later werd gevonden,
lag de blanke prins geschonden
in het koren, zonder fee.
Met zijn dode, grote ogen
keek hij roerloos naar omhoog en
langzaam ritselde zijn bloed nog
uit een gruwelijke snee.

Niemand wist meer te vertellen
hoezeer kleine Annabelle
had gehouden van haar engel
uit het sierlijk bal masqué,
Maar nog altijd ruist de zee.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Vrijgezel

Er was een tijd voor ik jou kende
dat ik leeg maar vol ellende
vloekend op de hele bende
in een kroeg te wachten zat
tot het meisje van mijn dromen
op een dag voorbij zou komen.
En ik liet mijn tranen stromen
als ik weer een kater had.
En dat mijn geliefde vrienden
waarmee ik de muzen diende
en geen rooie cent verdiende
ook al had ik nee gezegd
's avonds aan kwamen gelopen
om een praatje aan te knopen
en dan 's morgens straal bezopen
op de stoep werden gelegd.

Er was een tijd dat ik het meeste
te vertellen had op feesten
waar ik met verlichte geesten
vaak de politiek besprak.
Waarin wij ons nooit vergisten,
mensen die het beter wisten,
waren allemaal fascisten
die het aan verstand ontbrak.

Toen ik naar mijn navel staarde
en mij communist verklaarde
en met alle andere baarden
op de bom te wachten zat.
Toen die maar niet wilde vallen
hoorde men al spoedig lallen
en we lagen met zijn allen
wereldvredig op de mat.

In die tijd kon ik de vrouwen
met een kennersoog beschouwen
en ik wilde nimmer trouwen,
want dat kwam me niet van pas.
'k Wilde enkel samenwonen
met een zwartgeklede schone
om de burgerij te tonen
hoe ruimdenkend ik wel was.

Maar het was niet te vermijden
dat ik eenzaam was bij tijden
zodat ik vertwijfeld vrijde
met een meisje van ballet.
Welke schoonheid snel verdorde
's morgens bij het wakker worden
met de peuken op de borden
en de kruimels in het bed.

Op een dag kwam ik jou tegen,
lief en klein en zo verlegen,
druipend in de lenteregen
in de grote vreemde stad.
Jij wist niets van provoceren
en je wilde me bekeren
dus ik liet me alles leren
als ik maar jouw liefde had.

Nu zit ik de krant te lezen
en een burgerman te wezen.
'k Hoef geen honger meer te vrezen
maar toch denk ik soms met spijt
aan de tijd voor ik jou kende,
aan de vrolijke ellende,
aan de artistieke bende
van de goede oude tijd
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Testament

Na 22 jaren in dit leven,
maak ik een testament op van mijn jeugd.
Niet dat ik geld of goed heb weg te geven,
voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd.
Maar ik heb nog wel wat mooie idealen,
goed van snit hoewel ze uit de mode zijn.
Wie ze hebben wil, die mag ze komen halen,
vooral jonge mensen vinden ze wel fijn.

Aan mijn broertje dat zo graag wil gaan studeren,
laat ik met plezier 't adres na van mijn kroeg.
Waar ik te veel dronk om een vrouw te imponeren
en daarna de klappen kreeg waarom ik vroeg.

En dan heb ik nog een stuk of wat vriendinnen,
die welopgevoed en zeer verstandig zijn,
en waarmee je dus geen donder kunt beginnen,
maar misschien krijgt iemand anders ze wel klein.

Voor mijn neefje zijn mijn onvervulde wensen
wel wat kinderlijk maar ach ze zijn zo diep.
Ik behoorde immer tot die soort van mensen
voor wie 't geluk toch altijd wat harder liep.

Aan mijn vrienden laat ik gaarne het vermogen
om verliefd te worden op een meisjeslach.
Zelf ben ik helaas een keer te veel bedrogen
maar wie het eens proberen wil, die mag.

M'n vriendinnetje, ik laat jou alle nachten
dat ik tranen om jou ontrouw heb gestort.
Maar onthou het wel,ik zal geduldig wachten
tot ik lach omdat jij ook belazerd wordt.

En de leraar die mij altijd placht te dreigen
"Jongen, jij komt nog op het verkeerde pad!"
Kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen,
Dat wil zeggen hij heeft toch gelijk gehad.


Voor mijn ouders is het album met de plaatjes,
die zo vals getuigen van een blijde jeugd.
Maar ze tonen niet de zouteloze praatjes
die een kind opvoeden in eer en deugd.

En verder krijgen z'alle dwaze dingen terug
die ze mij te veel geleerd hebben die tijd.
Ze kunnen mij tenslotte ook niet dwingen
groot worden zonder diepe berouw en spijt.

En dan heb ik ook nog enkele goede vrienden
maar die hebben al genoeg van mij gehad.
Dus ik gun ze nu het loon dat ze verdienen
Al de drank die ze van mij hebben gejat.

Verder niets, er zijn alleen nog een paar dingen
die ik hou omdat geen mens er iets aan heeft.
Dat zijn mijn goede jeugdherrinneringen
die neem je mee zolang je verder leeft.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Wegen

Al ben ik meer dan eens de weg kwijt
En rij ik hele einden om
Al zou ik niet weten waar je woont
Ik ben op weg om je te vinden
Dus wees gerust vannacht ik kom

Ik zal eindeloos blijven reizen
Zelfs al mis ik de laatste trein
Ik wil alleen maar bij je zijn

Al leiden honderdduizend wegen
Allemaal naar een ander doel
Al zou ik niet weten wie je bent
Ik ben op weg om je te vinden
Vannacht rij ik op m'n gevoel

Laten we er niet aan denken
Hoeveel wegen er nog zijn
Ik wil alleen maar bij je zijn

Al zou ik niet weten waar ik vandaan kom
En ook niet wat ik gister deed
Ik weet alleen maar wat ik wil
Ik ben op weg om je te vinden
En ik weet dat jij dat weet

Hoe ver het ook is, hoe lang de wegen
Vanavond is de wereld klein
Ik wil alleen maar bij je zijn

Hoe ver het ook is, hoe lang de wegen
Vanavond is de wereld klein
Want ik wil bij je zijn
Ik wil alleen maar bij je zijn
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Wonderkind van 50

Toen ie in de jaren dertig debuteerde
Een bleek titaantje in z'n veel te wije broek
Wiens tere poëzie de crisistijd trotseerde
Naar hoger idealen en menselijkheid op zoek

Toen werd z'n werk geroemd van alle kanten
Op zo'n talent had men al jarenlang gewacht
Hij zag z'n naam opeens gedrukt in alle kranten
Ze vonden hem nog beter dan ie zelf ooit had gedacht

De mandarijnen maakten ruzie in hun blaadjes
En iedereen had hem het eerst ontdekt
Hij werd het middelpunt van culturele praatjes
En al was ie pas begonnen, de verwachting was gewekt

Want een wonderkind van twintig
Is altijd een goed begin
Ja, die jongen kan wat worden
Ja, daar zit nog heel veel in

Maar van de kunst alleen kan niemand leven
Dus het werd een baantje bij een grote krant
En wat ie verder in z'n leven heeft geschreven
Hield met z'n idealen geen verband

't Was de bezetting die het vuur weer deed ontwaken
Hij wou de ondergrondse in als held
Hij zou de vijand wel eens goed weten te raken
Met de bezieling van z'n literair geweld

Het concentratiekamp kwam hij nog net te boven
Maar idealen had ie toen allang niet meer
En alles waar ie ooit in kon geloven
Was verpletterd met de kolf van een geweer

Want een wonderkind van veertig
Dat is een naar geval
Die zo veel had kunnen worden
Maar die niks meer worden zal

Ach, hij deed nog wel een keertje een vertaling of ziets
Waar geen eer mee kon behalen
Maar zijn debuut was niet meer vatbaar voor herhaling
En naar z'n nieuwe werk werd door geen mens getaald

Hij heeft nog jaren eenzaam drinkend zitten wachten
In een hoekje van de kunstenaarssociëteit
Waar de jongens nauwelijks om z'n grappen lachten
Maar een pilsje of een borrel kon ie altijd aan ze kwijt

Ze hebben hem op z'n kamertje gevonden
Met een briefje aan z'n kinderen in z'n hand
En toen pas schreven ze dat ze 'm waarderen konden
En hij kreeg een stukje in Vrij Nederland

Want een wonderkind van vijftig
Voldoet niet aan z'n plicht
Hij had niet ouder mogen worden
Hij heeft de wereld opgelicht, ja

Want een wonderkind van vijftig
Voldoet niet aan z'n plicht
Hij had niet ouder mogen worden
Hij heeft de wereld opgelicht

Ach, een wonderkind van vijftig
Dat is immers geen gezicht
Dus om consequent te blijven
Deed ie zelf het boek maar dicht
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Naast Jou

Nee , ik heb nog niets begrepen van je woorden
ik heb men moed nog lang niet bij elkaar geraapt.
Ik weet zeker nu dat ik jou huilen hoorde,
je ligt naast me en je doet alsof je slaapt.
En ik weet dat jij als ik je aan wil raken,
kribbig afweert alsof ik een vreemde ben.
Ik ben bang voor jou gezicht als we ontwaken,
ik ben bang dat ik je dan niet eens meer ken.
En ik kan jouw lichaam in het donker naast me bijna zien,
ik ken er ieder plekje van.
Misschien zie ik je nooit meer en het verbaast me
dat ik nog zo kalm en helder denken kan.

Ik herken zelfs jou manier van ademhalen
in het donker van ons harde smalle bed.
En ik voel de warmte van je lichaam stralen
Waarom heb je mij dan ook in de kou gezet
Ik weet nog goed de eerste nacht dat wij hier waren
het was winter en je had de trein gemist.
In m'n bed lag jij wat voor me uit te staren
omdat jij er al niet te veel van wist.
En ik wilde wel heel erg ervaren lijken
maar ik wist er ook niet veel meer van dan jij.
's Morgens durfden wij elkaar niet aan te kijken,
ik had er spijt van en was toch wel heel erg blij.

Het is weer ochtend en de zon is al gaan schijnen,
door mijn wimpers zie ik je door de kamer staan
in het zachte licht dat valt door de gordijnen.
En je schaamt je nu voor mij, je kleed je aan.
Ik hoop dat ik nooit zo'n nacht meer zal beleven
en het geeft niet of ik mijn gevoel verdruk,
maar je hebt mij bij het afscheid iets gegeven,
het gevoel van liefde en geluk.
En ik spring uit bed , ik gooi de ramenopen,
mensen zwermen op het plein, de lucht is blauw.
Ik wil zonder doel en zonder wegen lopen,
en gelukkig zijn al is het niet met jou.

Ik wil naar zee toe om te rijden op de golven,
ik wil vliegen als een vogel in de lucht,
in de wolken zijn of onder schuim bedolven.
Het is voorbij en ik ben vrij en met een zucht,
met een lach en met een traan ben ik door straten
van de stad waar het nu lente is gegaan.
En ik heb de winter achter me gelaten,
onze liefde kan niet langer meer bestaan.
Maar al ga ik hier vandaan,toch blijf ik zingen,
ik heb altijd nog een lied en m'n gitaar.
Ik blijf dromen van precies dezelfde dingen,
ik zal je weerzien en we blijven bij elkaar.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Moeder

Ik zit in de kamer van het hoge herenhuis
Stoffige ramen filteren de warme stralen van de middagzon
Van verre komen flarden van het carillon
En ik denk aan het land van herkomst

Ik verlaat m'n vaderland even, ben in het verre land
Waar ik m'n moeder achterliet
Ze had geen tijd om mij te leren kennen
En ook ik, ik ken haar niet

Ik ben dan wel bekend nu als Boudewijn de Groot
M'n moeder weet van niets, m'n moeder namelijk is dood
Ik heb nog een paar foto's, uit Indië waarop ze staat
Als verstilde danseres in een lang en wit gewaad

Op de schoorsteenmantel haar portret, we kijken naar elkaar
Haar ogen zijn mijn ogen, maar lijk ik ook op haar
Soms doet het verre carillon me denken aan de gamelan
Aan het land waar alles begon

Nederlandsch-Indië, m'n moeder, ik mis ze soms
Maar ik weet er weinig van
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Kijken hoe het morgen wordt

Wees stil en blijf nog even
In dit warme, witte bed
Luisteren naar het eerste leven
Nog is de nacht niet weggedreven
Onze dromen op de tocht gezet

Nu wordt de kamer licht en kouder
De slaap was ons alweer te kort
En jouw gezicht lijkt plotseling ouder
Terwijl je peinzend over m'n schouder
Ligt te kijken hoe het morgen wordt

Jij denkt aan al die uren
Van werk en haast en vlijt
Geen tijd voor tedere avonturen
Tussen de duizend blinde muren
Van brood en haat en nijd

De krant ligt in de bus te wachten
En strakjes ligt die op je bord
Een droevig ding vol jammerklachten
Kom, laten we nog even wachten
En kijken hoe het morgen wordt


De avond veegt ons samen
Vermoeid en soms gewond
We zitten ons verward te schamen
Verwonderd hoe we zover kwamen
Dan snoert het eten ons de mond

Vertrouwen we op loze kreten
Of is de dag alweer te kort
We zullen nooit de waarheid weten
Kom, laten we vandaag vergeten
Laten we vandaag vergeten
En kijken hoe het morgen wordt
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

http://www.youtube.com/v/f3iSXqNihs0?fs=1&hl=nl_NL&rel=0

Eva

Ik houd de wereld in mijn hand
Het glazen ei vol land en wolken
Ik zal de hemel gaan bewolken
Ik roep de varens uit het zand

Ik schud de apen uit m'n mouw
De spikkelpanters en de mieren
Het blauw konijn, de krabbeldieren
Ik strooi topaas, azuur en dauw

Ik weet nu dat ik alles kan
Ik ken de dieren aan hun vel
De vogels aan hun notenspel
En ik geef namen aan de man

De verf die ik morste vliegt plotseling in brand
't Palet valt vlammend uit m'n hand
De aarde zwaait open, ik zie haar lopen
In m'n eigen groene gras

Wil jij soms wit wezen, dat ik je niet ken
En dat ik niet almachtig ben
Je wilt me vergeten, mijn vruchten eten
En me bedriegen met je man

Hier in je lichaam van albast
Zie ik de roze vlammen branden
En wat je wilt valt in je handen
Je hebt m'n wereld aangetast

Daar sluipt de groengevlekte kat
En heeft de merel al te grazen
De leguaan gaat bellen blazen
Kruipt op vijf poten over het pad

De vleesboom rijst het water uit
En rinkelt met z'n glazen snaren
Er zit in de kristalpilaren
Een uil die schuine liedjes fluit

Hier sta ik voor zot in m'n kamerjapon
Ik dacht wel dat ik alles kon
En ben ik verdwenen, dan komt op zijn tenen
De engel met het grote mes
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

King_Fred_II

Kort na de dood van Lennaert Nijgh schreef en zong Boudewijn de Groot een lied over zijn vriend en collega. Een stukje tekst dat ik me herinner: Ik kan duizend melodieën schrijven zonder een centje pijn, maar voor duizend mooie woorden, hoe geniaal moet je dan zijn?
Ik hoorde het in de auto dus ik had geen mogelijkheid om het op te nemen. Heeft iemand het? Zet hier dan aub de tekst neer.
Lees mijn schrijfsels: http://superurl.nl/?Fred+de+Koning
of beluister mijn muziek: http://superurl.nl/?King+Fred+II

Iwan

Citaat van: King_Fred_II op  2 juli 2013, 20:40:41
Kort na de dood van Lennaert Nijgh schreef en zong Boudewijn de Groot een lied over zijn vriend en collega.
Een stukje tekst dat ik me herinner: Ik kan duizend melodieën schrijven zonder een centje pijn,
maar voor duizend mooie woorden, hoe geniaal moet je dan zijn?
Ik hoorde het in de auto dus ik had geen mogelijkheid om het op te nemen. Heeft iemand het?
Zet hier dan aub de tekst neer.


De blauwe uren
Boudewijn de Groot

Nu jij niet meer kunt schrijven
moet ik het zelf maar leren:
er komen andere tijden
iets anders weet ik niet

Nu jij niet in de buurt bent
moet ik het zelf proberen:
en onder de groene hemel
iets anders weet ik niet

Nu jij me hebt verlaten
zoek ik mijn eigen veren:
het album met de plaatjes
iets anders weet ik niet

Duizend melodieën schrijven
ik doe het zonder pijn
maar duizend mooie woorden
hoe wijs moet je dan zijn

Nu jij niet meer bij mij bent
zou ik je willen eren:
vaarwel misschien tot ziens
iets anders weet ik niet

Nu jij voor altijd weg bent
en rust in koele meren
denk ik: verdronken vlinder
iets anders weet ik niet

Dit zijn de blauwe uren
de schemer duurt nog kort
vanavond gaan we slapen
kijken hoe het morgen wordt

Nu jij niet meer kan schrijven
moet ik het zelf proberen:
nu jij niet meer kan schrijven
mijn god... dit is een lied
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

King_Fred_II

Lees mijn schrijfsels: http://superurl.nl/?Fred+de+Koning
of beluister mijn muziek: http://superurl.nl/?King+Fred+II

Iwan



Als jij niet van mij houdt

Als jij niet van mij houdt
Moet ik daarmee leren leven
Maar de nacht is koud en de morgen ver
Ga niet weg en blijf nog even
Als jij niet van mij houdt
Ben ik de man niet van je dromen
En als, als je bij me blijft vannacht
Zal hij heus wel een keer komen

Als jij niet van mij houdt
Hou ik wel van jou alleen
Zo mooi als je lacht
Zo warm en zo zacht
Als jij niet van mij houdt
Hou ik wel alleen van jou
Blijf bij me deze ene nacht
En laat me niet alleen

Als jij niet van me houdt
Zul je voor een ander kiezen
Maar wat niet is kan ook niet verloren gaan
Dus kan ik jou nooit verliezen
Soms denk ik was jij er vroeger maar
Voordat ik je kende misschien
Soms denk ik dat jij altijd blijven zal
Zelfs als ik je nooit meer zou zien

Als jij niet van mij houdt
Hou ik wel van jou alleen
Zo mooi als je lacht
Zo warm en zo zacht
Als jij niet van mij houdt
Hou ik wel alleen van jou
Blijf bij me deze ene nacht
En laat me niet alleen
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."