'Marco van Basten zien we nooit meer terug'

[herjoajax]

Die ochtend stond de lente op de stoep, waardoor de wereld er plotseling totaal anders uitzag.
Marco van Basten stond zich te scheren, keek zichzelf indringend aan en besloot ad hoc, zoals hij bij Ajax ál zijn beslissingen nam, te stoppen als coach.

Hij was toch de wondermidvoor van het roemruchte Ajax, hij won landstitels, Europa Cups, hij deed Johan Cruijff als voetballer vergeten in De Meer.
In de spiegel zag Van Basten de vedette van weleer, die niet met zich liet spotten, laat staan dat hij zich liet piepelen.
Achter het scheerschuim zat de man verborgen die Nederland in 1988 voor het eerst in de historie de Europese titel bezorgde.
Iets wat Johan Cruijff, Johan Neeskens, Ruud Krol en Willem van Hanegem nooit was gelukt.
Hoezo, de gouden generatie van de jaren zeventig?
Wat hebben ze dan gewonnen?

Van Basten stond oog in oog met de supervedette van het grote
AC Milan.
Hij had ooit een filmsterrenstatus, was onbenaderbaar.
Zijn goeroe Ted Troost had het hem geadviseerd.
'Jij hebt die rioolratten van de media niet nodig', zei hij altijd.
'Zij zijn volledig afhankelijk van jou, maar dat is verder niet relevant.
Ze willen alleen van je profiteren, over jouw rug scoren en daar ben jij te groot voor', had hij eraan toegevoegd.

Zo was het en niet anders.
Van Basten had in Milaan zijn eigen mythe gecreëerd, hij was een sfinx.
En een zichzelf respecterende sfinx laat zich niet uitschelden voor pannenkoek. Hij verlangde plotseling ook weer naar het aristocratische clubhuis op de golfcourse.
Daar hechtten de mensen waarde aan etiquette en werd hij niet dagelijks uitgescholden door getatoeëerde idioten met capuchons.
Hij wilde niet meer geleefd worden.
Slordig geklede kwajongens van de pers die hem ondervroegen alsof hij met de officier van justitie te maken had.
Die vreselijke columnisten die een onderlinge competitie uitvochten wie het hardste stukje durfde te schrijven.
Met Van Basten als onderwerp, zeg maar gerust als lijdend voorwerp.
En je kon er nog niets tegen doen ook, want de Nederlandse rechters wisten het verschil niet tussen satire en smaad.


Ook kon hij 's avonds de televisie niet aanzetten of er zat wel een wijsneus, die zelf bij Bal Op Dak had gespeeld, te analyseren.
En het ging allemaal ten koste van hem.
Nee, daar bedankte hij feestelijk voor.
Financieel had Van Basten het voetbal niet meer nodig.
Hij had een prachtig huis gekocht in trendy Amsterdam, te midden van de nouveau riche.
Mensen die ook in de P.C. Hooftstraat inkopen deden, goed volk.
Hij ging weer leuke dingen doen.
Golfen en regelmatig naar Italië, waar hij nog wél met respect werd behandeld. Het was lullig voor algemeen directeur Rik van den Boog, die slechts een gemankeerde voetballer was en toch financieel onafhankelijk.
Dát was pas knap.
Die pannenkoeken van de pers Ã,­ nu gebruikte hij verdorie die term zelf ook al Ã,­ zou hij even een poepie laten ruiken.

Hij zou in zijn verklaring tijdens de persconferentie alle beledigingen samenvatten die hij had gehoord en gelezen.
Hij was benieuwd of die domoren zich in de maling genomen voelden of dat ze alles slaafs zouden noteren.
Een mythe was er om in stand te houden en een sfinx liet je met rust.
Jack van Gelder van Studio Sport toonde vast begrip en Jaap de Groot schreef wel een mooie column in De Telegraaf.
De rest nam hij toch niet serieus; minkukels met goedkope horloges, die in nietszeggende middenklassers reden en in rijtjeshuizen woonden.
Hadden die gasten ooit een staande ovatie in een bomvol San Siro gehad?
En had Fabio Capello ooit van pure emotie gehuild om een persmuskiet? Hij was San Marco en niemand anders!

Johan Cruijff was niet bepaald chique behandeld door zijn voormalige protégé toen hij het vuile werk voor hem wilde opknappen, maar nam het toch op voor de man die hij bij Ajax had binnengeloodst.
Volgens Cruijff is de structuur van de club niet goed, klopt de organisatie niet en zal de volgende trainer tevens het volgende slachtoffer zijn van deze chaos. Als Cruijff spreekt, is dat meteen groot nieuws, maar ik ben razend benieuwd naar zijn oplossing.

Wie functioneren er niet binnen Ajax, welk organisatiemodel moet er komen en welke poppetjes lossen die problemen op?
Dat lijkt me niet zo moeilijk voor een man die moeiteloos zijn vinger op de zere plek legt.

Feitelijk heeft Cruijff gelijk, want achtereenvolgens Morten Olsen, Jan Wouters, Hans Westerhof, Co Adriaanse, Ronald Koeman, Danny Blind en Henk ten Cate gingen ten onder aan de Ajax-cultuur.
De verantwoordelijke beleidsbepalers hebben in Amsterdam een wanprestatie geleverd, want al die passanten mochten ook nog voor een vermogen spelers kopen die vaak door de volgende coaches te licht werden bevonden.
Ook Van Basten mocht 34 miljoen euro investeren in modale voetballers zoals Dario Cvitanich, Oleguer en Evander Sno. Miralem Sulejmani, de sterspeler van SC Heerenveen, was wél een verstandige aankoop, maar heeft onder Van Basten nooit zijn oude niveau gehaald.

De trainer raakte John Heitinga en Klaas-Jan Huntelaar kwijt, maar beschikte voor Nederlandse begrippen over een indrukwekkende selectie.
Hij haalde tijdens zijn verblijf bij Ajax geen moment het optimale rendement uit deze groep en verspeelde punten door de betrouwbare nationale keeper Maarten Stekelenburg te vervangen door Kenneth Vermeer.

Na vijf jaar kunnen we stellen dat de coach Van Basten is gewogen en te licht bevonden.
De KNVB stelde hem puur op zijn grote naam en zonder enige ervaring aan als bondscoach.
Een onverantwoorde beslissing.
Van Basten creëerde een chaos rond Oranje. Hij maakte verkeerde keuzes, liet spelers op posities voetballen waar ze niet rendeerden en behandelde loyale internationals zoals Clarence Seedorf, Ruud van Nistelrooy en Mark van Bommel uitermate onrechtvaardig.

Van Basten maakte zichzelf belachelijk door Kevin Bobson, Dave van den Bergh, Romano Denneboom en Ugur Yildirim te selecteren, maar de werkelijke situatie werd gecamoufleerd door de resultaten.
Het Nederlands elftal beschikte over een geweldige selectie, waardoor het van veel kleine voetballanden won, al was dat nooit de verdienste van de falende bondscoach.
Terwijl Ajax vier jaar lang dat gestuntel had gadegeslagen, legde de club Van Basten voor vier jaar vast, omdat er een rapport in omloop was waarin over continuïteit werd gerept.

Zonder het noodzakelijke curriculum vitae kreeg de oud-spits carte blanche en blonk hij vervolgens alleen uit in kapitaalsvernietiging.
Het treurige was dat er totaal geen progressie in zijn functioneren was te bespeuren.

Toen hij vijf jaar geleden aan het avontuur begon bij Oranje, werd hij niet geremd door enige kennis van zaken.
Toen hij 06-05-09 bij Ajax opstapte, was er van enige vakkennis nog steeds geen sprake.
Daarom was de beslissing van de getergde coach een geschenk uit de hemel voor Ajax.
Intern had niemand het gevoel dat Van Basten het vak ooit onder de knie zou krijgen.

Hij had nog drie jaar voor de boeg, een ontslag zou een vermogen hebben gekost.
De slimme directeur Van den Boog respecteerde de beslissing van zijn trainer dan ook razendsnel en verheugd, al bleef hij er theatraal somber bij kijken.
Het zieltogende Ajax, intussen voorbijgestreefd door de provincieclubs FC Twente en AZ, kan voor de zoveelste keer een nieuwe start maken.

Marco van Basten was een fenomeen als voetballer.
Hij verdiende zijn titel San Marco.
Ook ik zag een toekomstige toptrainer in hem, maar we moeten constateren dat hij als trainer, coach en manager heeft gefaald.
Hij dacht als een alleenheerser Ajax te runnen, bleef met lege handen achter, stoorde zich mateloos aan het randgebeuren en gooide de handdoek.
Indien Van Basten daadwerkelijk meent dat hij het niet goed heeft gedaan en dat Ajax een betere coach verdient, dan was zijn aftocht eervol en oprecht.
De beleidsbepalers hebben hem schromelijk overschat, hijzelf heeft het vak trainer/coach onderschat.
Die kennis komt je niet aanwaaien.

Praktijkervaring, door schade en schande wijs worden en veel levenservaring om leiding te kunnen geven zijn bepalend.
Het is niet te hopen dat hij frustraties meeneemt in de anonimiteit, want een ontspannen Van Basten is een innemend mens.
Ik denk niet dat we hem ooit terugzien in het topvoetbal, maar een mythe zal hij niet meer worden, noch een sfinx.
Door zijn gehannes als coach heeft hij voor zijn eigen demystificatie gezorgd. Het is nu maar te hopen dat niet alle trainers deze week tijdens het scheren zichzelf aan een kritische zelfanalyse onderwerpen, want dan moet tachtig procent van alle clubs haastig op zoek naar een nieuwe coach.

Bron: Jh

[TimT]

De man was inderdaad op het veld geweldig, maar als coach enzovoorts was hij een diepe teleurstelling. Maar niet iedere voetballer is in de wieg gelegd voor de functie. Hij had gewoon een slechte band met de media, hij had veel betere mediatraining moeten krijgen. Zeker toen die bondscoach was. En hij heeft het vertrouwen verloren van de kracht van Ajax, de supporters. Dus hij was gewoon aanschoten wild. Ik vind het rot voor de man zelf, maar moedig dat die zelf inzag dat hij beter zijn biezen kon pakken. Voordat die spreekwoordelijk het station uitgejaagd werd, op zo achterbakse manier wat je wel eens ziet in de voetbalwereld.
Goed en sterk verhaal!