Speeches

[Iwan]

Post hier je favoriete speeches in woord/beeld en/of geluid.

[Iwan]

Op 4 April 1968 werd Martin Luther King, Jr vermoord.

On the Mindless Menace of Violence - 5 April 1968
Robert (Bobby) Francis Kennedy (20 november 1925 - 6 juni 1968)

It is not a day for politics. I have saved this one opportunity,
to speak briefly to you about the mindless menace of violence in America
which again stains our land and every one of our lives.

It is not the concern of any one race.
The victims of the violence are black  and white, rich and poor,
young and old, famous and unknown. They are, most important of all,
human beings whom other human beings loved and needed.
No one can be certain who will suffer from some senseless act of bloodshed.
And yet it goes on and on and on in this country of ours.

Whenever any American's life is taken by another American unnecessarily,
whenever we tear at the fabric of the life which another man has painfully
and clumsily woven for himself and his children, the whole nation is degraded.

Too often we honor swagger and bluster and wielders of force;
too often we excuse those who are willing to build their own lives
on the shattered dreams of other human beings.
But this much is clear: violence breeds violence,
repression breeds retaliation, and only a cleansing
of our whole society can remove this sickness from our souls.

When you teach a man to hate and to fear his brother,
when you teach that he is a lesser man because of his color
or his beliefs or the policies he pursues,
when you teach that those who differ from you threaten your freedom
or your job or your home or your family, then you also learn to confront others
not as fellow citizens but as enemies, to be met not with cooperation
but with conquest; to be subjugated and to be mastered.

We learn, at the last, to look at our brothers as aliens,
alien men with whom we share a city, but not a community;
men bound to us in common dwelling, but not in a common effort.
We learn to share only a common fear, only a common desire
to retreat from each other, only a common impulse
to meet disagreement with force.

Our lives on this planet are too short and the work to be done is too great
to let this spirit flourish any longer in this land of ours.
Of course we cannot vanquish it with a program.

But we can perhaps remember, if only for a time,
that those who live with us are our brothers,
that they share with us the same short moment of life;
that they seek, as do we, nothing but the chance to live out their lives
in purpose and in happiness, winning what satisfaction and fulfillment that they can.

Surely, this bond of common faith, surley this bond of common goals,
can begin to teach us something. Surely, we can learn, at least,
to look at those around us as fellow men, and surely we can begin to work
a little harder to bind up the wounds among us and to become in our own hearts
brothers and countrymen once again.

[Iwan]

http://www.youtube.com/v/gigsZH5HlJA&hl=nl&fs=1
Statement on the Assassination of Martin Luther King, Jr.
Indianapolis, Indiana April 4, 1968
Robert (Bobby) Francis Kennedy (20 november 1925 - 6 juni 1968)

I have sad news for you, for all of our fellow citizens,
and people who love peace all over the world,
and that is that Martin Luther King was shot and killed tonight.

Martin Luther King dedicated his life to love and to justice between fellow human beings,
and he died because of that effort.

In this difficult day, in this difficult time for the United States,
it is perhaps well to ask what kind of a nation we are
and what direction we want to move in.
For those of you who are black, considering the evidence there evidently is
that there were white people who were responsible, you can be filled with bitterness,
with hatred, and a desire for revenge. We can move in that direction as a country,
in great polarization, black people amongst black, white people amongst white,
filled with hatred toward one another.

Or we can make an effort, as Martin Luther King did,
to understand and to comprehend, and to replace that violence,
that stain of bloodshed that has spread across our land,
with an effort to understand with compassion and love.

For those of you who are black and are tempted to be filled with hatred and distrust
at the injustice of such an act, against all white people,
I can only say that I feel in my own heart the same kind of feeling.
I had a member of my family killed, but he was killed by a white man.
But we have to make an effort in the United States,
we have to make an effort to understand,
to go beyond these rather difficult times.

My favorite poet was Aeschylus.
He wrote: "In our sleep, pain which cannot forget falls drop by drop upon the heart until,
in our own despair, against our will, comes wisdom through the awful grace of God."

What we need in the United States is not division;
what we need in the United States is not hatred;
what we need in the United States is not violence and lawlessness;
but love and wisdom, and compassion toward one another,
and a feeling of justice toward those who still suffer within our country,
whether they be white or they be black.

So I shall ask you tonight to return home,
to say a prayer for the family of Martin Luther King, that's true,
but more importantly to say a prayer for our own country,
which all of us love, a prayer for understanding and that compassion of which I spoke.

We can do well in this country.
We will have difficult times;
we've had difficult times in the past;
we will have difficult times in the future.
It is not the end of violence;
it is not the end of lawlessness;
it is not the end of disorder.

But the vast majority of white people
and the vast majority of black people in this country
want to live together, want to improve the quality of our life,
and want justice for all human beings who abide in our land.

Let us dedicate ourselves to what the Greeks wrote so many years ago:
to tame the savageness of man and make gentle the life of this world.

Let us dedicate ourselves to that, and say a prayer for our country and for our people.

[Kim]

http://www.youtube.com/v/PbUtL_0vAJk&hl=nl&fs=1

I have a dream/ik heb een droom

Ik ben blij vandaag bij jullie te zijn op de dag die de geschiedenis zal in gaan als de grootste demonstratie voor vrijheid ooit, in ons land. Vijf maal twintig jaar geleden tekende een groot Amerikaan, in wiens symbolische schaduw wij staan, de Proclamation of Emancipation. Dit gedenkwaardige decreet werd een groots baken van hoop voor miljoenen negerslaven die waren verschroeid in de vlammen van een verwelkend onrecht. Het was als de vreugdevolle ochtend na de lange nacht van gevangenschap.

Maar honderd jaar later moeten we het tragische feit onder ogen zien dat de neger nog steeds niet vrij is. Honderd jaar later wordt het leven van de neger nog altijd droevig beperkt door de handboeien van rassenscheiding en de ketenen van discriminatie. Honderd jaar later leeft de neger op een eenzaam eiland van armoede te midden van een grote oceaan van materiële welvaart.

Honderd jaar later verkommert de neger nog altijd in de uithoeken van de Amerikaanse maatschappij en bevindt hij zich in ballingschap in zijn eigen land. Daarom zijn we vandaag hier samengekomen, om een afschuwelijke toestand te benadrukken. In zekere zin zijn wij naar onze nationale hoofdstad gekomen om een cheque te innen. Toen de ontwerpers van onze republiek de prachtige woorden van de Grondwet en de Onafhankelijkheidsverklaring schreven, ondertekenden ze een promesse waarvan elke Amerikaan erfgenaam zou worden. Deze belofte was een belofte die alle mensen het onbetwistbare recht zou garanderen op leven, vrijheid en het najagen van geluk. Het is nu overduidelijk dat Amerika haar verplichting niet nakomt wat betreft haar gekleurde burgers.

In plaats van deze heilige verplichting na te komen, heeft Amerika de negerbevolking een waardeloze cheque overhandigd; een cheque die wordt geretourneerd met de opmerking 'ontoereikende fondsen'. Maar we weigeren te geloven dat de bank van gerechtigheid failliet is. We weigeren te geloven dat er ontoereikende fondsen zijn in de grote kluizen van mogelijkheden van dit land. Dus zijn we gekomen om deze cheque te innen, een cheque die ons na inning de rijkdom van vrijheid geeft en de veiligheid van gerechtigheid. Wij zijn tevens naar deze aanbeden plek gekomen om Amerika te herinneren aan de heftige noodzaak van nu. Er is geen tijd om rustig tot bedaren te komen of de verdovende drug der geleidelijkheid te slikken.

Nu is het moment om de belofte van democratie na te komen. Nu is het moment om uit de duistere en dorre vallei van rassenscheiding te trekken naar het zonovergoten pad van raciale gerechtigheid. Nu is het moment om alle kinderen van God een kans te geven. Nu is het moment om ons land uit het moeras te tillen van raciale ongerechtigheid op de solide rots van broederschap. Het zou fataal voor het land zijn de uiterste noodzaak hiervan over het hoofd te zien en de vastberadenheid van de neger te onderschatten.

Deze verzengende zomer van de legitieme onvrede van de neger zal niet voorbijgaan tot er een stimulerend najaar aanbreekt van vrijheid en gelijkheid. Negentien drieënzestig is geen einde maar een begin. Diegenen die hopen dat de neger stoom moest afblazen en nu tevreden zal zijn, zal ruw wakker geschud worden als het land terugkeert naar hoe het vroeger was. Het zal rustig noch stil in Amerika zijn tot aan de neger zijn burgerrechten zijn verleend. De wervelwinden van opstand zullen de grondvesten van ons land doen schudden tot de schitterende dag van gerechtigheid opdoemt. Maar er is iets wat ik mijn mensen moet zeggen die op de warme drempel staan die ons het paleis van gerechtigheid binnenleidt.

Tijdens het verkrijgen van onze rechtmatige plaats moeten we ons niet schuldig maken aan foute daden. We moeten er niet op uit zijn uit dorst voor vrijheid uit de beker van bitterheid en haat te drinken. We moeten onze strijd voeren vol waardigheid en discipline. We moeten niet toelaten dat ons creatieve protest vervalt in lichamelijk geweld. Steeds weer moeten we reiken naar de majestueuze hoogten waarin lichamelijk geweld wordt tegemoet getreden met de kracht van de ziel.

De wonderbaarlijke nieuwe strijdlust die de negergemeenschap heeft overspoeld mag niet leiden tot een wantrouwen van alle blanke mensen, want velen van onze blanke broeders, zoals blijkt uit hun aanwezigheid hier vandaag, zijn tot het besef gekomen dat hun lot is verbonden met ons lot en hun vrijheid onlosmakelijk is verbonden met onze vrijheid. We kunnen niet alleen lopen.

En terwijl we lopen, moeten we de plechtige belofte afleggen dat we door zullen gaan. We kunnen niet terugkeren. Er zijn mensen die de aanhangers van burgerrechten vragen: 'Wanneer zijn jullie tevreden?' We kunnen nooit tevreden zijn zolang de neger het slachtoffer is van onuitsprekelijke gruweldaden door wangedrag van de politie. We kunnen nooit tevreden zijn zolang onze lichamen, dodelijk vermoeid van het reizen, geen onderkomen kunnen krijgen in de motels langs de snelwegen en in de hotels in de steden. We kunnen niet tevreden zijn zolang de neger alleen maar kan verhuizen van een klein naar een groot getto.

We kunnen nooit tevreden zijn zolang een neger in Mississippi niet kan stemmen en een neger in New York gelooft dat hij niets heeft om voor te stemmen.

Nee, nee, we zijn niet tevreden en we zullen niet tevreden zijn tot gerechtigheid en rechtvaardigheid ons deel zullen zijn. Ik ben niet vergeten dat sommigen van u hier zijn gekomen na grote beproevingen en onheil. Sommigen van u komen net uit benarde gevangeniscellen. Sommigen van u zijn uit gebieden gekomen waar uw zoektocht naar vrede u geslagen heeft achtergelaten door vervolging, en wankelend door wreedheden van de politie. U bent de veteranen geweest van creatief lijden. Blijf doorgaan in de overtuiging dat onterecht lijden bevrijdend is. Ga terug naar Mississippi, ga terug naar Alabama, ga terug naar Zuid-Carolina, ga terug naar Georgia, ga terug naar Louisiana, ga terug naar de krottenwijken en getto's van onze noordelijke steden, in de wetenschap dat op de een of andere manier deze situatie kan en zal veranderen. We moeten ons niet overgeven aan wanhoop.

Ik zeg u vandaag, mijn vrienden, dat ondanks de moeilijkheden en frustraties van nu, ik nog altijd een droom heb. Het is een droom die ferm geworteld zit in de Amerikaanse droom. Ik heb een droom dat op een dag dit land zal verrijzen en zal leven naar de ware betekenis van haar credo: 'Wij beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend; dat alle mensen gelijk geschapen zijn.'

Ik heb een droom dat op een dag op de rode heuvels van Georgia de zonen van vroegere slaven en de zonen van vroegere slavenhouders naast elkaar kunnen zitten aan de tafel van broederschap.

Ik heb een droom dat op een dag zelfs de staat Mississippi, een woestijnstaat die verzengt in de hitte van ongerechtigheid en onderdrukking, omgevormd zal worden in een oase van vrijheid en gerechtigheid.

Ik heb een droom dat mijn vier kleine kinderen op een dag in een land zullen leven waar ze niet zullen worden beoordeeld op de kleur van hun huid maar op hun karakter.

Ik heb een droom vandaag.

Ik heb een droom dat op een dag de staat Alabama, waar de mond van de gouverneur op dit ogenblik vol is van woorden als interventie en nietigverklaring, omgevormd zal worden in een plaats waar kleine zwarte jongens en zwarte meisjes hand in hand kunnen gaan met kleine blanke jongens en blanke meisjes en samen kunnen lopen als broeders en zusters.

Ik heb een droom vandaag.

Ik heb een droom dat op een dag elke vallei omhoog zal komen, elke heuvel en elke berg klein gemaakt zullen worden, de dichtbegroeide plaatsen tot vlakten zullen worden, en de scheve plaatsen recht zullen worden gemaakt en de glorie van de Heer onthuld zal worden en al wat van vlees en bloed is dit tezamen zal zien. Dit is onze hoop. Dit is het geloof waarmee ik naar het zuiden van de Verenigde Staten terugkeer. Met dit geloof zullen we in staat zijn een kiezelsteen van hoop te houwen uit de berg van wanhoop. Met dit geloof zullen we m staat zijn de schetterende wanklanken van ons land om te vormen tot een prachtige symfonie van broederschap. Met dit geloof zullen we in staat zijn samen te werken, samen te bidden, samen te vechten, samen naar de gevangenis te gaan, samen op te komen voor vrijheid in de wetenschap dat wij op een dag vrij zullen zijn.

Dit zal de dag zijn dat alle kinderen van God met een nieuwe betekenis zullen kunnen zingen:
'Mijn land, het is van u
Zoet land van vrijheid
Over u zing ik:
Land waar mijn vaders stierven
Land waarop pelgrims trots zijn,
Laat van elke berghelling
Vrijheid klinken.'
En als Amerika een grote natie wil zijn, dan moet dit waarheid worden. Dus laat vrijheid klinken vanaf de enorme heuveltoppen van New Hampshire. Laat vrijheid klinken vanaf de machtige bergen van New York. Laat vrijheid klinken vanaf de hoogten van de Allegheny Mountains in Pennsylvania! Laat vrijheid klinken vanaf de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains in Colorado! Laat vrijheid klinken vanaf de weelderige pieken van Californië!

Maar niet alleen dat; laat vrijheid klinken vanaf Stone Mountain in Georgia! Laat vrijheid klinken vanaf Kaap Lookout in Tennessee! Laat vrijheid klinken vanaf elke heuvel en molshoop in Mississippi. Vanaf elk berghelling, laat vrijheid klinken.

Wanneer we vrijheid laten klinken, wanneer we het van uit elk dorp en elk gehucht van uit elke staat en elke stad laten klinken, zullen we in staat zijn de dag te bespoedigen waarop alle kinderen van God, zwarte mensen en blanke mensen, joden en niet-joden, protestanten en katholieken, de handen ineenslaan en de woorden zingen van de oude gospelsong van de negers:

Eindelijk vrij! Eindelijk vrij! Dank God almachtig, wij zijn eindelijk vrij!

MARTIN LUTHER KING
1929-1968

[Iwan]

The Great Dictator (1940) is een film geschreven en geregisseerd door Charlie Chaplin, die ook de hoofdrol speelt.
Het is vooral een satirische kijk op de toenmalige dictator Adolf Hitler, die in de film Adenoid Hynkel heet.

Chaplin speelt zelf twee rollen in "The Great Dictator": die van een joodse kapper en die van de dictator (Hynkel).
Dit is trouwens ook de eerste film waarin Chaplin spreekt. Hij heeft dit zo lang mogelijk gemeden uit angst voor de reacties.

Alhoewel Chaplin al eind jaren '30 aan de film werkte verscheen hij uiteindelijk pas in 1940 in de zalen,
toen Hitler al grote delen van Europa veroverd had.
De populariteit van de film steeg pas toen de VS in 1941 ook bij de Tweede Wereldoorlog betrokken raakte
en "The Great Dictator" kon gebruikt worden als propagandafilm.

Een ooggetuige uit de kringen rondom Hitler is er van overtuigd dat Hitler de film heeft gezien.
Wat Hitler van de film zelf vond blijft een mysterie.
Dat hij de film grappig zou gevonden hebben lijkt nogal ongeloofwaardig,
gezien hij in de waan verkeerde dat Chaplin een jood was.
Zelf was Charles niet Joods, maar zijn halfbroer was Joods.
Daarom ontkende Chaplin die fel tegen antisemitisme en alle vormen van racisme was nooit dat hij Joods zou zijn.

Aan het eind van de film geeft Chaplin een speech die wordt gezien als één van de beste speeches in de filmgeschiedenis.
Deze redevoering diende als een pleidooi voor vrede in een wereld gehuld in wanhoop.

Final Speech (Look Up, Hannah) - 1940
Charles Spencer (Charlie) Chaplin jr. (26 april 1889 - 25 december 1977)

I'm sorry, but I don't want to be an emperor. That's not my business.
I don't want to rule or conquer anyone.
I should like to help everyone, if possible, Jew, gentile, black man, white.
We all want to help one another. Human beings are like that.
We want to live by each other's happiness — not by each other's misery.
We don't want to hate and despise one another.

In this world there is room for everyone.
And the good earth is rich and can provide for everyone.
The way of life can be free and beautiful, but we have lost the way.
Greed has poisoned men's souls, has barricaded the world with hate,
has goose-stepped us into misery and bloodshed.
We have developed speed, but we have shut ourselves in.
Machinery that gives abundance has left us in want.
Our knowledge has made us cynical.
Our cleverness, hard and unkind.
We think too much and feel too little.
More than machinery we need humanity.
More than cleverness we need kindness and gentleness.
Without these qualities, life will be violent and all will be lost.

The aeroplane and the radio have brought us closer together.
The very nature of these inventions cries out for the goodness in men,
cries out for universal brotherhood, for the unity of us all.
Even now my voice is reaching millions throughout the world,
millions of despairing men, women and little children,
victims of a system that makes men torture and imprison innocent people.
To those who can hear me, I say, do not despair.
The misery that is now upon us is but the passing of greed,
the bitterness of men who fear the way of human progress.
The hate of men will pass, and dictators die,
and the power they took from the people will return to the people
and so long as men die, liberty will never perish.

Soldiers! Don't give yourselves to brutes,
men who despise you, enslave you, who regiment your lives,
tell you what to do, what to think and what to feel!
Who drill you, diet you, treat you like cattle, use you as cannon fodder.
Don't give yourselves to these unnatural men,
machine men with machine minds and machine hearts!
You are not machines! You are not cattle! You are men!
You have the love of humanity in your heart.
You don't hate! Only the unloved hate, the unloved and the unnatural!

Soldiers! Don't fight for slavery! Fight for liberty!
In the 17th Chapter of St. Luke it is written: "the Kingdom of God is within man",
not one man nor a group of men, but in all men!
In you! You, the people have the power, the power to create machines.
The power to create happiness!
You, the people, have the power to make this life free and beautiful,
to make this life a wonderful adventure.
Then, in the name of democracy, let us use that power! Let us all unite!
Let us fight for a new world, a decent world that will give men a chance to work,
that will give youth the future and old age a security.
By the promise of these things, brutes have risen to power, but they lie!
They do not fulfill their promise; they never will.
Dictators free themselves, but they enslave the people!
Now, let us fight to fulfill that promise!
Let us fight to free the world, to do away with national barriers,
to do away with greed, with hate and intolerance.
Let us fight for a world of reason,
a world where science and progress will lead to all men's happiness.
Soldiers! In the name of democracy, let us all unite!

Hannah, can you hear me?
Wherever you are, look up, Hannah.
The clouds are lifting. The sun is breaking through.
We are coming out of the darkness into the light.
We are coming into a new world, a kindlier world,
where men will rise above their hate, their greed and brutality.
Look up, Hannah.
The soul of man has been given wings, and at last he is beginning to fly.
He is flying into the rainbow,
into the light of hope, into the future, the glorious future that belongs to you,
to me and to all of us.
Look up, Hannah. Look up.

[Iwan]

Give Them Hope Harvey Milk