Nieuws:

Volg het Iwaanidee Forum op twitter voor de laatste nieuwtjes omtrend het forum.

Hoofdmenu

De mens; Polygaam of Monogaam?

Gestart door Iwan, 20 juni 2007, 16:23:05

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Is de mens (van nature) Polygaam of Monogaam?

Polygaam
Monogaam
Dat verschilt per mens.
Anders, namelijk ....

Iwan

Is de mens van nature wel monogaam of is dat iets wat ons is 'opgedrongen' door kerk,
staat en opvoeding?

Wat denken jullie? zijn mensen polygaam of monogaam?
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

sterretje

We hebben een diepe ingewortelde behoefte aan liefde. Een liefdesrelatie biedt een fantastische mogelijkheid om jezelf te ontwikkelen. Echte, onvoorwaardelijke liefde is hét middel om dichter bij jezelf te komen. Polyamorie staat voor een levenshouding waarbij erkend wordt dat het mogelijk is om van meer dan één persoon tegelijk te houden. Deze liefde uit zich in relaties waarbij vriendschap, intimiteit, een emotionele band, spirituele verbondenheid en/of seksualiteit ingrediënten zijn. Er zijn binnen de definitie van polyamorie veel verschillende relatievormen mogelijk, maar ze hebben alle gemeenschappelijk dat deze gebaseerd zijn op liefde, openheid, eerlijkheid en respect. Polyamorie past niet binnen de huidige moraliteit in Nederland. De norm is monogamie. De werkelijkheid is echter dat de mens van nature niet monogaam is en zich ook niet altijd monogaam gedraagt. Vreemdgaan, scheiden en seriële monogamie komen veelvuldig voor. Polyamorie is een respectvol alternatief voor vreemdgaan, scheiden en onthouding.

Iwan

Ik denk niet dat de mens van nature monogaam is.
Ik denk dat een groot verschil tussen mensen dieren is
dat mensen voor iets kunnen kiezen wat eigenlijk onnatuurlijk is, monogamie.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan



Citeer
Mens wel monogaam
Jeffrey Wijnberg
klinisch psycholoog, psychotherapeut

Het feit dat er tegenwoordig zoveel mensen vreemdgaan of scheiden, wordt vaak gezien als bewijs dat
de mens zich van nature toch niet aan één partner kan binden. Maar deze redenering is een mooi excuus.

En het tegendeel is eerder waar: juist het leed wat vreemdgaan en scheidingen veroorzaakt, is het bewijs
dat de mens wel monogaam is. Sterker nog, de mens is het enige diersoort dat monogamie nodig heeft
om zichzelf en zijn kroost te ver-volwassenen.

Niet alleen vanuit de wetenschap is er bewijs voor de stelling dat de mens een exclusieve partner zoekt.
Iedereen met gezond verstand kan bedenken waarom monogamie de mens zo eigen is.
Vraag alleen maar iemand hoe hij zich voelt na een onenightstand (eenmalige vluchtige seks).
Vrijwel iedereen heeft dan last van sombere gevoelens, ook wel bekend als de postorgasmische depressie:
het knuffelhormoon dat aangemaakt wordt tijdens het vrijen is bedoeld om de hechting tussen partners
te versterken; en wanneer deze hechting niet wordt doorgezet, dan wordt de mens geplaagd door gevoelens
van schuld en zelfverachting. De verleiding om seks te hebben met een ander mag er dan wel zijn,
de pret is slechts van zeer korte duur. Natuurlijk zijn er genoeg lieden die, in een bepaalde fase van hun leven,
het bed delen met verschillende partners, maar zonder uitzondering zoekt iedereen uiteindelijk die ene bijzondere persoon.
Zeker wanneer het gaat om het willen beginnen van een gezinsleven. Want alleen tezamen kunnen man en vrouw
het hoofd bieden aan de hardheid van het leven; om vervolgens hun kinderen voldoende geborgenheid te bieden
dat zij een zorgeloze jeugd kunnen hebben.

Het mag dan ook geen wonder heten dat het juist de kinderen zijn die zo heftig protesteren als ouders willen scheiden.
Het verzet dat kinderen tonen tegen een scheiding van de ouders is niet beredeneerd. Dat kunnen zij nog niet.
Hun verzet is puur natuur en komt voort uit verlatingsangst; de angst die ieder mens heeft als het fundament
van zijn bestaan wordt bedreigd. Dat veel stellen toch bij elkaar blijven omwille van de kinderen, mag dan een
verstandelijke beslissing lijken, in wezen gaat het hier toch ook om puur natuur, namelijk dat behoud en bescherming
van het gezinsleven, boven alles, voorrang heeft.

Overigens, lieden die wel al lang en breed gescheiden zijn, blijken zelfs na jaren nog nauwelijks in staat om seksueel
te presteren met een ander. Ook al zijn zij 'officieel vrij', is het gevoel van verbinding zo sterk met de ex, dat zij het als
ontrouw beleven om met een ander het bed te delen.

Zelfs als de kinderen al uitgevlogen zijn, en het seksleven bij ouderen op een waakvlammetje staat, blijven stellen bij elkaar.
Logisch, want de kleinkinderen komen er aan.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."