Benen Bader geveild

[Iwan]

Binnenkort gaan in Engeland enkele memorabilia van Douglas Bader onder de veilingshamer.
Bader was een jachtpiloot in de Tweede Wereldoorlog die beroemd werd omdat hij gewoon
door bleef vliegen, ondanks dat hij zijn benen was kwijtgeraakt tijdens een vliegtuigongeluk.

En jawel: ook zijn kunstbenen worden geveild.
Ook te koop tijdens de veiling: een Rode Kruis pakket dat naar Bader werd gestuurd toen hij
zat opgesloten in Colditz en zijn sportauto. De veiling zal naar verwachting 150.000 euro opbrengen.


Bader was een veelbelovende Engelse piloot en de favoriet van de RAF.
In 1936 ging het echter tijdens een verkenningsvlucht fout toen Bader met de punt van een vleugel
de grond raakte. De vleugel van zijn vliegtuig brak af en het toestel boorde zich in de grond.
Baders beide benen raakten bekneld in het wrak van de neergestorte Bulldog. Reddingswerkers moesten
hem loszagen uit het wrak, zijn benen waren toen al afgekneld en deels afgestorven;
om infecties te voorkomen werden beide benen geamputeerd.

Iedereen was ervan overtuigend dat Bader na zijn ongeluk nooit meer zou kunnen vliegen en sporten.
Bader zelfs dat daar echter anders over en was ervan overtuigd dat hij ooit weer zou kunnen vliegen
en begon aan een lange en zeer moeizame revalidatie.

Bader kreeg twee kunstbenen, iets wat in de jaren 30 zeer ongebruikelijk was en leerde weer lopen.
Na intensieve fysiotherapie en iedere dag en nacht oefenen kun Bader al snel weer bijna alles.

Omdat rugby niet meer kon werd hij professioneel golfer en wedstrijd zwemmer, hij zwom met alleen zijn handen.

Hoewel Bader aanvankelijk niet meer mocht vliegen omdat hij niet door de keuring kwam, werd hij in 1940
toch weer aangenomen bij de RAF toen de oorlogsdreiging haar hoogtepunt bereikte en kwam hij het beroemde
666 Spitfire Squadron terecht. Het 666 Squadron beschermde Groot-Brittannië tegen de aanvallen van Duitse Bommenwerpers.

Gedurende the Battle of Britain, het grote offensief van Duitsland dat vrijwel geheel in de lucht werd uitgevochten,
in juni 1940 om Engeland te veroveren, haalde Bader ruim 20 vijandige toestellen neer in slecht 4 maanden
en werd daardoor de held van de RAF en Engeland's meest succesvolle gevechtspiloot.

Duitslandââ,¬â,,¢s meest succesvolle gevechtspiloot, Adolf Galland en Douglas Bader werden rivalen en ze kwamen elkaar
in Oktober 1940 elkaar tegen in een luchtgevecht. Bader en Galland vlogen naar een afgelegen luchtgebied boven de Noordzee
uit de buurt van andere vliegtuigen om elkaar te bevechten in man tot man duel om eens en voor altijd uit te maken
wie van de twee de beste piloot was. Na een gevecht van 35 minuten op leven en dood kwamen beiden piloten
zonder benzine te zitten en moesten beiden terugkeren naar hun basis. Bij het uit elkaar gaan was het duel nog onbeslist,
beiden piloten zwaaiden, als teken van wederzijds respect, naar elkaar en vlogen elk naar hun eigen basis.

In januari 1941 kwam Bader boven Frankrijk met zijn Spitfire in botsing met een Messerschmitt BF-109.
Omdat zijn linker kunstbeen vast zat achter de stuurknuppel kon Bader niet uit zijn vliegtuig te springen,
tot hij zijn kunstbeen vlak voor de grond wist los te rukken. Bader werd gevangen genomen.
Toen Galland hoorde van de gevangenname van Bader bezocht hij hem in de gevangenis en schreef hij
een brief aan de RAF met het verzoek om een nieuw kunstbeen voor Bader op te sturen ter vervanging
van het linker kunstbeen dat verloren was gegaan bij de Crash. De RAF gooide een paar dagen later
een pakketje uit een vliegtuig met daarin een nieuw aluminium kunstbeen.

Meteen toen Bader zijn tweede kunstbeen kreeg ondernam hij pogingen om te ontsnappen.
Bader zou tijdens de oorlog niet minder dan 19 ontsnappingspogingen doen.
Iedere keer mislukte het weer, vaak omdat hij niet kon rennen met zijn kunstbenen.
In maart 1944 werd hij overgeplaatst naar kasteel Golditz, toen 's werelds zwaarst bewaakte krijgsgevangenis.
Alleen krijgsgevangen die heel vluchtgevaarlijk waren werden hier geplaatst.
Tot aan het einde van de oorlog bleef Bader daar opgesloten.

Na de oorlog keerde Bader terug naar de RAF, in september 1945 vloog hij met een eskader van 3000 Spitfires boven Londen.
Met deze gigantische luchtvaartbijeenkomst werd het einde van de oorlog definitief gevierd.
Hij heeft ook in Amerika veel gedaan voor gewonde vliegeniers, die een of meerdere ledematen tijdens de oorlog waren kwijtgeraakt.

Bader bleef tot 1950 bij de RAF, daarna ging hij bij oliemaatschappij Shell werken.
Hij stierf op 5 September 1982 een natuurlijke dood.

[Iwan]

Ik vind het belachelijk en respectloos dat het kunstbeen van zoââ,¬â,,¢n held geveild word,
vraag me af waarom ze dat been niet gewoon samen met hem hebben begraven.