Nieuws:

Toegang krijgen tot meer boards op het forum --> Ledengroepen

Hoofdmenu

Lideweij verbrak relatie met terminaal zieke vriend

Gestart door Iwan, 29 mei 2014, 12:12:19

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Iwan



Citaat van: AD.nl
Lideweij verbrak relatie met terminaal zieke vriend

Vlak voor haar grote liefde Sander aan lymfeklierkanker overleed, verbrak Lideweij Bosman (34) de relatie
en vertrok naar Hawaï. De strijd tegen zijn ziekte brak ook haar op. Terwijl hij vocht voor zijn leven,
maakte zij zich van hem los om zichzelf terug te vinden. Over dat omstreden besluit schreef ze het boek 'Naupaka'.


Sander dacht altijd dat hij niet oud zou worden. Hoogstens 30 jaar. Daarom vierde hij het leven uitbundig.
De 30 haalde hij. Maar dat was ook het moment dat bij hem een agressieve vorm van lymfeklierkanker (Hodgkin)
ontdekt werd. Dat was het bizarre lot, vertelt Lideweij Bosman.

'Toch bleven we positief. De eerste chemo's sloegen aan. Hij kreeg zijn levenslust weer terug. Zelfs in het laatste jaar,
toen de hoop klein  was, zei hij: ik ga dit overwinnen.
' Ook de sterke Sander verliest na 7 jaar de strijd tegen kanker.
Vorige zomer overleed hij. Nu zit Lideweij thuis aan de tafel waar ze eind januari 2013 afscheid van elkaar namen.

Omstreden besluit
Eind januari 2013 neemt Lideweij het omstreden besluit om haar relatie met de doodzieke Sander te verbreken.
Het is een maand nadat ze te horen hebben gekregen dat de kanker zich nadrukkelijker manifesteert en zwaardere
behandelingen nodig zijn. 'Toen realiseerden we: hij kan doodgaan. Angst en wanhoop kwamen naar boven.
Ons leven stond stil. Iedereen was bezig met trouwen en kinderen. Wij zaten thuis in een isolement.
'

Sander voelt dat hij de strijd gaat verliezen. Hij drinkt zich laveloos om de pijn te verzachten en zijn angst voor de dood
te verbergen. Dat zorgt voor ruzies. De ziekte van Sander breekt ook Lideweij op. 'Hij was zo bang om dood te gaan.
Dat snapte ik wel. Het werd een excuus voor het drinken. Daar kon ik niks mee. Hij was zichzelf niet meer.
'

Wantrouwen
'Ik vond het verschrikkelijk dat mijn grote liefde mij meesleurde en dat ik hem begon te wantrouwen.
De liefde was nog steeds groot, maar hij was niet meer de jongen op wie ik ooit verliefd was geworden.
'
Al die jaren wijkt Lideweij niet van zijn zijde. Sander wil niet met lotgenoten praten.
Lideweij is het fundament waarop hij leunt.

'Sander was een binnenvetter. Als het weer goed ging na een behandeling, ging hij los op housefeesten.
Ik kon niet invoelen hoe ziek hij zich voelde. Daar ging ik aan onderdoor.
'

'De psychische hulp, de hele zorg rustte op mijn schouders. Ik ben zelfs langere periodes ziek thuis geweest. Ik was op.'
Een gesprek bij het Helen Dowling Instituut (psychologische zorg bij kanker) opent haar ogen. 'De psycholoog zei
dat het vaker voorkomt dat geliefden een relatie verbreken als de situatie onleefbaar wordt,
' zegt ze. 'Dat was iets
wat ik niet uit durfde te spreken, omdat ik Sander niet wilde kwetsen. Hij besefte ook dat het niet meer ging lukken.
Sander ging bij zijn ouders wonen. Hij vond het goed zo. Hij wilde mij niet langer pijn doen.
'

De gevoelens zijn tegenstrijdig. De relatie is over, maar de liefde niet. Lideweij laat Sander met zijn diepste angsten achter.

Haar uitlaatklep is hardlopen en in de natuur zijn. Daarom wil ze terug naar Hawaï, waar Sander haar een jaar eerder
ten huwelijk vroeg. Ze krijgt een baan in een wellnesscentrum. Sander juicht haar reis toe. Hij vraagt wel of ze terugkomt
als hij op een dag euthanasie wil. Dat zegt Lideweij toe.

Op 12.000 kilometer afstand volgt ze de berichten over zijn aftakelende gezondheid. Ze hebben nog chatcontact,
tot hij daar de kracht niet meer voor heeft. In de zomer vertellen vrienden dat zijn einde nadert. De laatste fase
gaat sneller dan gedacht. 'Strijden, bijna dood...Voorlopig effe niet,' twittert hij vlak voor zijn dood.

Lideweij besluit om op Hawaï te blijven, tegen de wens van familie en vrienden in. Ze wil op haar eigen manier
afscheid nemen, met Hawaïaanse levenslessen en rituelen. 'Ik heb me afgezonderd, en ben bij de zee gaan schreeuwen,
schelden en huilen. Tegelijk voelde ik zijn aanwezigheid.
'

Geen contact
De familie van Sander wil geen contact meer. Ze hebben ook grote moeite met het boek. 'Ik begrijp hoe moeilijk
het voor hun is geweest.  Sander vond het ook niet leuk dat ik niet terugkwam, maar hij respecteerde mijn besluit.
Hij wilde dat ik een nieuwe start maakte.
'


Later volgt nog een documentaire, met videoboodschappen die ze gedurende het proces voor elkaar hebben ingesproken.
Lideweij beseft dat ze een groot taboe rond relaties en sterftebegeleiding raakt. Daarom begint ze een coachingsplatform
om bewustwording bij lotgenoten te versterken.


Jasper Ebbeling, de broer van Sander Ebbeling die overleed aan lymfeklierkanker en waarover zijn ex Lideweij Bosman
een boek schreef, onthult op een weblog dat ook Sander zelf niet blij was met het gedrag van zijn ex-vriendin.
"Zij op Hawaii, jij hier beneden in de kamer op een ziekenhuis bed. Ze kon je beter over laten gaan vanaf Hawaii. 'Bullshit!',
zei je. 'Bullshit' zei iedereen die ik sprak. En weet je? Bullshit it is
", schrijft Jasper op 8 mei van dit jaar op zijn weblog.

Verder schrijft hij:
"Je ex schrijft een boek. Over bloemetjes op Hawaii, het afscheid nemen van haar partner, van jou.
Ik noem het geen afscheid nemen, ik noem het in de steek laten. En dat mag iedereen weten.
Als je zo lang bij elkaar gebleven bent, de dingen die jullie hebben meegemaakt, dan ga je niet weg.
Dan houd je elkaars hand vast. Tot de laatste minuut, de laatste seconde, het laatste woord
en de laatste blik in elkaars ogen. Ik weet ook wel dat jij het haar misschien niet heel makkelijk hebt gemaakt.
Maar wat kon je anders? Je ging dood. 6-9 maanden zeiden ze tegen je. That's all. 'Sorry Mr. Ep, this is it'.
"

"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Ik snap dat het moeilijk is om samen te leven met iemand die veel te veel drinkt...
Iemand die weet dat hij hoe dan ook op korte termijn doodgaat en die het niets meer kan schelen,
die vlucht in drank en ontkenning.... Maar dan is het toch een heel zwaar besluit om hem te verlaten,
er op de laatste moeilijke maanden/weken/dagen niet meer te zijn voor hem en hem alleen te laten sterven.
Ik denk, maar hoop vooral, dat ik het niet zo kunnen om iemand waar ik van hou alleen te laten wanneer
hij/zij mij het meest nodig heeft, maar zoiets kun je niet weten tenzij je het meegemaakt hebt denk ik.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."