Nieuws:

Volg het Iwaanidee Forum op twitter voor de laatste nieuwtjes omtrend het forum.

Hoofdmenu

Francesco Carotta - Was Jezus Caesar?

Gestart door Iwan, 26 april 2010, 00:47:33

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Iwan


Francesco Carotta (Veneto, 1946) is een Italiaans taalkundige, filosoof, ingenieur, uitgever en schrijver.

Theorie over Julius Caesar als Jezus Christus
Carotta ontwikkelde de theorie dat de teksten over Jezus gebaseerd zijn op de levensgeschiedenis van Julius Caesar.
Hij poneerde deze stelling voor het eerst in twee publicaties bij zijn eigen uitgeverij in 1988 en 1989. Vervolgens beschreef
hij  zijn bevindingen in twee Duitse krantenartikelen: de Stadtzeitung van Freiburg (april 1989) en die tageszeitung uit Berlijn.
Tien jaar later publiceerde hij de resultaten van zijn onderzoek in het Duitse boek 'War Jesus Caesar?' (1999).
Het boek verscheen in het Nederlands onder de titel 'Was Jezus Caesar? Een onderzoek' (2002) en in het Engels
(2005) onder de titel 'Jesus was Caesar – On the Julian origin of Christianity'. Carotta betoogt met overwegend
linguïstische argumenten dat het verhaal van Jezus Christus zoals dat in Markus is vervat, is gebaseerd op het leven van Caesar,
die als  Divus Julius (Iulius) werd vergoddelijkt. Divus Julius  gold in Rome sinds de officiële consecratie in 42 v.Chr. als de
hoogste staatsgod, naast Jupiter Optimus Maximus. Divus Julius is de goddelijkheid die Julius Caesar verkreeg na zijn moord in
44 v.Chr. Carotta gaat uit van een continuïteit en transformatie in de ontwikkeling van de christelijke religie, waarbij de Romeinse
oorsprong verklarend van is voor zowel de religieuze schrift van het Nieuwe Testament als de traditie en liturgie van het christendom.

Kardinaal Wilhelm Sirlet (1514-1585) veronderstelde dat uit de oude codices kon worden opgemaakt dat het oorspronkelijke
evangelie van Markus in het Latijn was geschreven. Hij werd daarin gesteund door Caesar Baronius (1538-1607) die vooral
de nadruk legde op de vele oorspronkelijke Latijnse woorden in het evangelie van Markus. Paul-Louis Couchoud (1879-1959),
een aanhanger van de mythische school in casu de historiciteit van Jezus, stelde dat het Griekse evangelie van Markus een
vertaling was, gebaseerd op een Latijns oer-evangelie. De Britse historicus James Anthony Froude (1818 – 1894) herkende
parallellen in de levensbeschrijving van Caesar en Jezus.

Lijdensgeschiedenis
Met name de overeenkomst qua structuur tussen de lijdensgeschiedenis van Caesar en Jezus is opvallend en reeds eerder
ten dele aangetoond door de Duitse theoloog Ethelbert Stauffer. Carotta beschouwt de geschiedenis van het verraad van
Caesar, zijn doding en de vertoning van zijn doorstoken lichaam als een kopie van was aan een (kruisvormig) tropaeum,
als de oorsprong van het opgetekende verhaal over de lijdende Christus. Daarmee herleidt hij schrift en traditie naar een
eerdere oorsprong, die zowel historisch, archeologisch alsook linguïstisch verifieerbaar is. De expositie van de wasfiguur aan
een tropaeum op het Forum Romanum, die als verbeelding gold van het doorstoken lichaam van Caesar, heeft zich als centraal
attribuut in de cultus van het christendom ontwikkeld tot de Christus aan het kruis. Carotta situeert de uitvaartceremonie van
Caesar op de 17e maart, de derde dag na het dodelijke verraad op de 15e maart. De nieuwe vaststelling dat op deze dag de
uitvaartplechtigheid heeft plaatsgevonden maakt een herinterpretatie mogelijk van de omstandigheden van Caesars apotheose,
waarbij niet eerder gerelateerde dionische rituele aspecten nieuw licht werpen op deze gebeurtenis. Voor de hand liggende
betekenisverschuivingen tussen het Latijn en het Grieks zouden accentverschuivingen in het van oorsprong Romeinse
lijdensverhaal hebben doen laten ontstaan. Zo betekent het Latijnse 'cremo' verbranden, het Griekse 'kremo' kruisigen
of ophangen. De laatste woorden van Jezus, het 'Eli, Eli, lema sabachtani? ' zou terug te voeren zijn op de woorden die werden
gesproken tijdens de dood van Caesar: 'Men(e) servasse, ut essent qui me perderent?' In beide teksten is sprake van
een avondmaal voor de fatale doding, met eenzelfde gespreksthema over de dood, en vindt men de kus als afgesproken teken
van het verraad.

Symmetrie
Alle belangrijke personen in de Caesargeschiedenis qua positie c.q. naamgeving zijn terug te vinden in het latere Jezusverhaal:
verrader Brutus als verrader Judas (IOUNAS > IOUDAS), Lepidus als Pilatus, (LEPIDUS>PILEDUS>PILATUS), Nicomedes als Nikodemus,
de 'stekende' militair G. Cassius Longinus bij Caesar als de 'stekende' Romeinse soldaat Longinus bij Jezus, de onthoofding van
Pompeius en het aanbieden van zijn hoofd en de parallelle onthoofding en aanbieding van het hoofd van Johannes de Doper.
Ook zijn alle uitspraken van Jezus terug te vinden als opgetekende uitspraken van Caesar, zoals het 'veni, vidi, vici'.
De structurele patronen tussen beide teksten zijn verder zichtbaar o.a. in Mare Galliae versus Mare Galilaeae, Mària versus Marìa,
en in beider titulatuur zoals o.a. Redder (sotêr), Zoon van God, de Almachtige en de Moeder van God. De titel Pontifex Maximus
die toebehoort aan de Paus gaat ook terug op Caesar, de vorm van de staf die de Paus draagt vindt een begin in de staf van
Marcus Antonius. De verzoeningspolitiek en vergevingsgezindheid ten opzichte van de voormalige vijanden van Caesar,
de Clementia Caesaris, vindt men in de tekst over Jezus terug als een gepropageerd ethos van naastenliefde. De figuur van
Cleopatra zou zijn getransformeerd in de teksten tot Maria Magdalena, waarbij de mogelijke bijnaam van Cleopatra,
'Maria van de toren', kan worden gezien als een verbastering van het oorspronkelijke Maria van Magdala, waarbij 'Magdala'
gelijk is met 'van de toren'. De Maria van Cleopas waarover in het evangelie wordt gerept zou ook de oorsprong in de figuur
van Cleopatra hebben.

Iconografie
Carotta traceert ook de oorsprong van de Pietà, de wenende Maria met Jezus op haar schoot. Deze voorstelling, die niet in het
evangelie wordt beschreven maar toch een van de belangrijkste iconografische symbolen is van het christendom, kan worden
verklaard met de voorspellende droom van Calpurnia, de jonge vrouw van Caesar: zij kreeg haar vermoorde man op haar
schoot gelegd. Het feit dat de wenende vrouw in een aantal gevallen niet als moeder (qua leeftijd) maar als jonger (c.q. als even oud)
wordt afgebeeld dan de gedode man op haar schoot, is in dit verband een nadere indicatie dat in de iconografische traditie
bewaard is gebleven dat de jonge Calpurnia haar veel oudere Caesar op haar schoot droeg. Hiermee zou de zeer jonge
uitbeelding van Moeder Maria in de Pietà van Michelangelo in de Sint Pieter te Rome kunnen worden verklaard. Ook werpt de
theorie een nieuw licht op de vroeg-christelijke iconografie, zoals het ivoren kruisigingstafereel in het British Museum (420-430),
de herkomst van de afbeelding van de kruisiging op het zogenaamde amulet 'Orpheus Bakkikos' en de betekenis van de bekende
'Alexamenos Graffito', een muurtekening waarop de spot zou zijn bedreven met het christendom. Qua iconografische
symmetrie is het wapendier van Marcus Antonius een leeuw, zo ook bij de evangelist Markus. En de adelaar, het wapendier
van de jonge (Caesar) Octavianus, vindt men terug bij zijn pendant de evangelist Johannes. In het mausoleum van de Jullii,
dat onder het altaar in de Sint Pieter is gesitueerd, treft men de vroegste afbeelding van de hemelvaart van Christus aan,
de hemelvaart van Christus-Helios. Deze afbeelding vertoont grote gelijkenis met de apotheose van Divus Julius die ook met
paarden en wagen ten hemel voer. De aanwezigheid van de dolken in het hart van Mater Dolorosa voert terug op de moord op Caesar.

Delokalisering
Niet alleen het herdenken van het lijden van Christus tijdens Pasen zou terug zijn te voeren op de Caesargeschiedenis, ook de
viering van kerst en de geboorte van Christus vindt volgens Carotta de oorsprong in de geschiedenis van Caesar: de geboorte
van zijn adoptiefzoon Octavianus, die dezelfde namen droeg als Caesar. Opvallende overeenkomsten zijn het eenvoudige
schuurtje waar hij zou zijn geboren, het feit dat hij 'bij de ossenkoppen' zou zijn geboren met de nog in de traditionele kerststal
expliciete aanwezigheid van een ossenkop waar het kindje onder ligt en de oorsprong van de 'onbevlekte ontvangenis',
een verhaal dat terug zou gaan op Octavianus zijn moeder Atia. Over Atia ging de mare van een bevlekking op haar lichaam
na onverwachte zwangerschap, een goddelijk teken dat later om fatsoensredenen zou zijn veranderd in een ontvangenis
zonder vlek. Volgens de taalkundige is 'Bethlehem' van oorsprong het Romeinse 'Velitrae' waar Octavianus zijn kinderjaren
doorbracht, het huidige Velletri. Nazareth zou een gedelokaliseerde verbastering zijn van de havenstad Ravenna, de laatste
stad van Caesar zijn machtsgebied (RAVENNA>NAVERA>NAZERA>NAZARETH). Jeruzalem zou taalkundig kunnen worden afgeleid
van ((H)IEROUSALÊM), hetgeen naar 'de heilige stad van de vrede' verwijst en waarmee de facto in oorsprong Rome zou zijn bedoeld.

Tekstvergelijking
Carotta vergelijkt de contextuele aspecten tussen tekstgroepen en lokaliseert daarbij rekwisieten die in beide opgetekende
verhalen overeenkomen. Uit de beschrijvingen van de zegetochten van Caesar zouden de verhalen over de wonderen van
Jezus zijn gevormd. Te noemen valt o.a. de bekende wandeling van Jezus op de zee wat qua verhaalstructuur terug gaat op
Caesar zijn overtocht per schip bij Brundisium. De evangelietekst over de schoenriemen van Johannes de Doper zou oorspronkelijk
uit een perikoop over Caesar zijn tegenstrever Pompeius stammen. Qua positie in de teksten is er overeenkomst tussen de
verhouding van Caesar tot Pompeius enerzijds en van Jezus tot Johannes de Doper anderzijds. Zowel qua context als qua
rekwisieten herkent Carotta in dit verband o.a. overeenkomsten als 'schoenen', 'helpen bij het uittrekken', 'riemen losmaken',
'naar hem toelopen en helpen bij het schoenen uittrekken', 'wassen van de voeten', et cetera. Achter de tekst over de doop
van Johannes de Doper zou de oorspronkelijke tekst over de politiek-militaire activiteiten van Pompeius schuilgaan. Het verwijt
van de illegitieme doopactiviteit van Johannes de Doper zou in dit verband een herschreven versie zijn van de illegale bewapening
van Pompeius. Carotta stelt dat de oorspronkelijke woordbetekenissen die verwijzen naar het zegenen en schoonmaken van
de wapens getransformeerd zijn naar het dopen en boetedoening. In het Onze Vader zijn elementen traceerbaar die rechtstreeks
uit de Caesargeschiedenis zouden stammen en wel uit de kredietcrisis ten tijde van Caesars regeerperiode. Zo is de passage
over het vergeven van schulden ('Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij onze schuldenaren vergeven..') terug te voeren op
de schuldsaneringspolitiek van Caesar waarin de wederkerigheid van opgelopen schuld tussen burgers onderling en de staat
werd opgeheven. Er zijn volgens Carotta taalkundige argumenten aan te voeren dat Jezus een verbastering is van Divus Iulius
en dat de titel Koning der Joden in het Grieks gelijk staat met Imperator Iulius. Tevens geldt de overeenkomst 'IS' als afkorting
van de eerste en laatste letter van zowel IuliuS als IesuS tot een opvallend element in het patroon van overeenkomsten.
De Koran zou, volgens de taalkundige, tekstgedeelten bevatten die verwijzen naar de gedode Caesar als wasfiguur aan een
tropaeum. Daarmee zou een oude strijdvraag over de waarachtigheid van de kruisdood van Jezus kunnen worden verklaard.
Te denken valt in dit verband aan Sura 4.158 (... maar zij doodden hem niet noch kruisigden zij hem (ten dode), doch het werd hun verward...).

Herschrijving van het evangelie
Vertaalfouten en verschrijvingen bij het kopiëren hebben de geschiedenis van de Romeinse burgeroorlog, zoals opgetekend
door Asinius Pollio, in een latere betekenis omgevormd. Carotta sluit aan bij de theorie van de Franse taalkundige Gérard Genette
die er van uit gaat dat verhalen kunnen worden getransponeerd naar andere locaties en daar als historisch 'waar gebeurd'
worden ervaren. Centraal is hierbij het verschijnsel van 'diegetische transpositie', een proces van het kopiëren van fouten,
het maken van verkeerde vertalingen en misinterpretaties, het maken van aanpassingen en redigeren in de verschillende
culturele contexten voor verschillende politieke doeleinden, waar ook de vroeg-christelijke teksten aan zouden zijn blootgesteld.
Deze transpositie zou de herschreven geschiedenis van Caesar hebben verplaatst van Rome en Gallië naar het gebied van het
voormalige Jeruzalem en Galilea, onder meer vanwege de Divus Julius-verering in de daar gevestigde veteranenkolonies. In dit
verband is de zogenaamde approximatie van teksten van betekenis. De herschreven teksten worden in de tijd aangepast aan
de nieuwe sociale en geografische situaties die kloppend moeten zijn. Zo wordt in de bronnen vermeld dat Caesar de havensteden
Tyrus en Sidon bezocht. Aanvankelijk komen in de teksten deze steden bij Jezus ook nog voor, maar omdat bij herschrijving het
verhaal in de tekst een andere betekenis krijgt, passen herschreven passages niet meer bij de oorspronkelijke sociale geografie.
Omdat bijvoorbeeld Jezus verondersteld wordt te voet te gaan, zou de afstand van het Meer van Galilea tot Tyrus en Sidon
te groot zijn en zouden daarom, uit hoofde van gerezen inconsistentie tussen tekst en werkelijkheid, de namen van deze
steden in latere evangelieteksten zijn uitgewist. De verklaringskracht van Carotta's theorie strekt zich niet alleen uit naar de
veelheid van parallellen, ook de inconsistenties in het evangelie krijgen een verklaring zoals de verschillende wijzen waarop
Judas om het leven komt.

In de vergoddelijking van Caesar moet de oorsprong van het christendom worden gesitueerd, een cultus die later tot de verering
van Jezus Christus is herschapen. De metamorfose van deze nieuwe religie zette zich voort onder keizer Vespasianus en zijn
historicus Flavius Josephus, wiens vita als basis geldt voor de hagiografie van de apostel Paulus in Handelingen II. De latere
keizer Constantijn zou het politiek religieuze potentieel van de Divus Julius-verering in de Romeinse koloniën van het voormalige
Palestina hebben benut voor het verder herscheppen van deze nieuwe staatsgodsdienst, waarmee de snelle groei van deze
cultus binnen het Romeinse rijk kan worden verklaard.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Ik vindt het een hele interessante hypothese, nou ben ik sowieso erg geïnteresseerd in het leven, en de dood,
van Jezus Christus, maar persoonlijk geloof ik niet in de theorie; Julius Caesar was Jezus Christus.
http://www.youtube.com/v/R92CygqtVts&hl=nl_NL&fs=1&
Beiden wilden koning worden en beiden werden verraden wordt hier als bewijs aangevoerd dat beide mannen
dezelfde persoon zouden zijn geweest. Volgens mij is het relatief eenvoudig om tientallen, zo niet honderdtallen
van voorbeelden op te noemen van mannen die koning wilden worden en uiteindelijk verraden werden.
Vervolgens komt met men wat kunst- en vliegwerk om van Maria Magdalena en Cleopatra dezelfde persoon te maken.
Cleopatra werd toen, 'waarschijnlijk' Maria van de Toren genoemd omdat er in Alexandrië een toren stond!, tja een grote stad
in de oudheid met een toren, dat lijkt mij overduidelijk bewijs. Dus elke vrouwelijke heerser van een stad met een toren
zou in principe Maria Magdalena kunnen zijn. Jezus werd vereerd door zijn volgelingen en Caesar werd ook vereerd door zijn
volgelingen, eureka! Toegegeven de 'toevalligheden' die er wel zijn, en die niet 'geknutseld' zijn, zijn verbluffend, maar een
aaneenrijging van toevalligheden maakt iets nog niet tot waarheid, anders zou dat betekenen dat  bv Kennedy en Lincoln
ook dezelfde persoon moeten zijn geweest, terwijl iedereen weet dat dat onmogelijk is. Zie hier de 'verbluffende' lijst met
overeenkomsten tussen Lincoln en Kennedy. Nee voor ik deze, en ik geef toe mooie theorie, ga geloven zal er toch meer echt
bewijs voor moeten komen en niet wat vaagheden en 'mogelijke' overeenkomsten.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan



Citaat van: Metro op 29 oktober 2007, 00:00:00
Jan van Friesland: 'Jezus was Caesar'

Programmamaker Jan van Friesland, onder meer bekend van Buitenhof, maakte met de VARA de documentaire
'Het evangelie van Caesar'. Hij laat daarin zien dat het levensverhaal van Jezus Christus eigenlijk over Julius Caesar gaat. 
Jezus zou dus nooit bestaan hebben. 'Als mensen willen geloven dat Jezus over het water heeft gelopen is dat hun goed recht.'

Kunnen we kerstmis nu opheffen?
Dat Jezus als kindje zou zijn geboren in Bethlehem is historisch nooit aangetoond.
Dat de geboortegeschiedenis van Jezus teruggaat op het leven van Caesar is evident.
Caesar had een adoptiezoon die ook Julius Caesar heette. Later werd dat keizer Augustus.
Deze jongen werd geboren in een voorraadschuur in de buurt van Rome.
Dat doet erg denken aan de geboorte van Jezus, vind je niet?
In de befaamde stal van Jezus stonden een os, ezel en steenbok.
Dat zijn alle drie de symbolen van keizer Augustus.


Maar Julius Caesar is toch nooit gekruisigd?
Nee, het was in het oude Rome gebruikelijk dat een overleden heerser aan het volk werd getoond.
Dat deden ze door een wassen kopie te maken van het dode lichaam.
Die werd vervolgens opgehangen aan een tropaeum. Daar komt ook het woord trofee vandaan.
Dat was een soort kruis, een ereteken. Volgens Francesco Carotta is de wasfiguur van de vermoorde Caesar,
die tijdens zijn eredienst aan het volk werd getoond, de voorloper van het verhaal van de gekruisigde Jezus.
Het hele evangelie heeft zich dus feitelijk in Rome afgespeeld. Het verhaal is vervolgens door de veteranen
van Caesar meegenomen naar de Romeinse koloniën in Palestina en is daar een eigen leven gaan leiden.
Het daadwerkelijk lijden van Caesar is uiteindelijk het fictieve lijden van Jezus geworden.


Wie is Francesco Carotta?
Carotta is een Italiaanse ingenieur en taalkundige.
Hij heeft een computerprogramma gemaakt waarmee je teksten automatisch kan vertalen en archiveren.
Op die manier kwam hij de grote overeenkomsten tussen de teksten over Jezus en Caesar op het spoor.
Hij zag een patroon, verkocht zijn bedrijf en doet nu al twintig jaar onderzoek.
Op basis van zijn boek dat enkele jaren geleden verscheen heb ik deze documentaire gemaakt.


Wat zijn de consequenties van je documentaire? Het hele geloof kan nu op de schop?
Daar ga ik niet over maar de Paus. Hij zal moeten aanvaarden dat bijvoorbeeld het beeld van Michelangelo
met de wenende Maria en de dode Jezus op haar schoot in de Sint Pieter uiteindelijk teruggaat naar Caesar's vrouw
die haar dode man op schoot neemt. In de gewelven van de Sint Pieter is op het graf van de latere familie van Caesar,
de Julii, de eerste Christusafbeelding te zien. Hij stijgt daar met paard en wagen op naar de hemel, net als Caesar.
Toeval? Er zijn zoveel overeenkomsten dat het niet meer toevallig is. Caesars bestaan kunnen we archeologisch aantonen,
dat van Jezus niet. Er is geen klassiek historicus die het bestaan van Jezus aanvaardt.


Maar wat zegt het Vaticaan?
Vooralsnog niets.
Volgens de Spaanse priester met wie ik heb samengewerkt betekent deze theorie een nieuw fundament
onder het christendom. Jezus heeft dus volgens hem wel geleefd maar in de persoon van Caesar.
Vergelijk het met Sinterklaas. Dat was eigenlijk de bisschop van Myra, dat ligt in hedendaagse Turkije
en heeft helemaal niets te maken met Spanje. Sinterklaas heeft inmiddels een stoomboot, een roe en Zwarte Piet.
De Amerikaanse pioniers hebben daar weer de Kerstman van gemaakt met een slee en rendieren.
Zo is het ook gegaan met het verhaal van Caesar. Als mensen willen geloven dat Jezus over het water heeft gelopen
is dat hun goed recht. Maar het feitelijke verhaal vind je terug bij Caesar. Die stak met zijn schepen de zee over
bij het Griekse Brentesion. Zijn mannen raakten in paniek vanwege de woeste zee. Caesar stelde hen gerust
door te zeggen: 'Wees niet bang, mijn geluk vaart met jullie mee.' In de latere tekst over Jezus vinden we
precies dezelfde gebeurtenis terug waar Jezus tegen zijn bemanning zegt: Wees gerust, ik ben het.
De evangelisten hebben er met goede bedoelingen een schepje bovenop gedaan en hebben Jezus
vervolgens over het water laten lopen.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Iwan

Citaat van: Metro op 29 oktober 2007, 00:00:00
Jan van Friesland: 'Jezus was Caesar'

Programmamaker Jan van Friesland, onder meer bekend van Buitenhof, maakte met de VARA de documentaire
'Het evangelie van Caesar'. Hij laat daarin zien dat het levensverhaal van Jezus Christus eigenlijk over Julius Caesar gaat. 
Jezus zou dus nooit bestaan hebben. 'Als mensen willen geloven dat Jezus over het water heeft gelopen is dat hun goed recht.'

Vandaag de documentaire 'Het evangelie van Caesar' gezien en als je de overeenkomsten zo ziet worden uitgelegd
lijkt het allemaal best wel plausible dat Caesar en Jezus een en dezelfde persoon zijn geweest, maar helemaal overtuigd ben ik toch nog niet.  ;D
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."