Nieuws:

Toegang krijgen tot meer boards op het forum --> Ledengroepen

Hoofdmenu

After.Life

Gestart door Iwan, 16 oktober 2010, 01:56:51

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Iwan

After.Life
Regisseur
Agnieszka Wojtowicz-Vosloo

Scenario
Agnieszka Wojtowicz-Vosloo
Paul Vosloo
Jakub Korolczuk

Cast
Christina Ricci
Liam Neeson
Justin Long
Chandler Canterbury

Genre
Thriller/ Drama

Land
USA

Jaar
2009

Kijkwijzer
Synopsis:
Life is the symptom. Death is the cure.'

"Waarom sterven we?", vraagt de zojuist overleden Anna aan begrafenisondernemer Eliot.
"Om het leven belangrijk te maken", krijgt ze als antwoord. Maar was het leven van Anna wel belangrijk?
Was het niet overduidelijk dat ze er niet veel plezier aan beleefde?
Is elk leven, hoe onwaardig dan ook, het waard om voor te vechten?

Na een gruwelijk auto-ongeluk komt Anna bij in het mortuarium van Eliot Deacon. Die maakt haar lichaam
gereed voor de begrafenis en gaat daar gewoon mee door als Anna verbijsterd en verlamd van angst
ontdekt waar ze is. Ze voelt zich springlevend, maar Eliot verzekerd haar dat ze stervende is en onderweg
naar het hiernamaals. Dat hij met haar kan communiceren is een speciale gave beweert hij – hij is dus
de enige die haar kan helpen. Gevangen in het mortuarium is de hulpeloze Anna gedwongen haar diepste
angsten te confronteren en haar dood te accepteren. De enige die haar wantrouwen richting Eliot deelt
is haar rouwende vriendje Paul (Justin Long). Maar hem wordt steevast de toegang tot het mortuarium
en haar lichaam geweigerd. Terwijl de begrafenis nadert komt Paul steeds dichter bij de verbijsterende
waarheid, maar hij kan te laat zijn.



De film kwam een beetje traag op gang, maar toen ik eenmaal in het verhaal zat
kon de film me wel heel erg boeien. Liam Neeson zette een goede rol neer als (vaak) rustige
begrafenisondernemer waardoor ik steeds afvroeg wat nou de waarheid was. Zou deze,
op het oog vriendelijke/begrijpende begrafenisondernemer, wel een gewetenloze psychopaat
kunnen zijn of probeerde hij werkelijk alleen maar te helpen. En hoewel het aan het einde
van de film toch wel vrij duidelijk is wat de waarheid is, bleef de film, en de vraag wat is de waarheid,
mij bezighouden en boeien tot het einde.


"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."