Nieuws:

Toegang krijgen tot meer boards op het forum --> Ledengroepen

Hoofdmenu

Leven zonder een moeder

Gestart door Lynn, 22 december 2006, 10:27:58

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Lynn

Leven zonder een moeder



14 was ik, toen mijn leven overhoop werd gegooit.

Ik was een echte puber, vaak ruzie met mijn ouders.
Nu mijn moeder er niet meer is, heb ik daar erg spijt van.

Op een donderdagavond in December kwam mijn moeder thuis van haar werk.
Terwijl ze haar schoenen uitdeed, werd ze duizelig.
Dat had ze wel vaker, net als hoofdpijn..

Gauw ging ze zitten.
Omdat ik wat gemeens tegen mijn zusje had gezegt, werd ik naar bovengestuurd.
Eenmaal boven ging ik schrijven, want dat deed ik altijd als ik me verdrietig voelde, nu nog steeds.

Na 10 minuten kwam mijn zusje op mijn kamer.
Ze zei dat mama niet goed was geworden en dat mijn vader de huisarts gebeld.
De huisarts heeft gelijk gezegt dat de ambulance moest worden gebeld.

Snel ging ik met mijn zusje weer naar beneden.
Omdat wij in een nogal ingewikkelde straat wonen ging mijn vader alvast naar buiten om de ambulance op te vangen.
Ondertussen was een buurvrouw (die als een 2de moeder voor me was) naar ons huis gekomen.
Terwijl ze ons naar de keuken bracht, hoorde ik iemand van de verpleging zeggen dat ze dachten aan een hersenbloeding.
Ik was 14, maar wist precies wat dat inhield.
Ik zei tegen mijn buurvrouw wat ik had gehoord, maar ze wuifde het weg en zei dat mijn moeder later in de avond vast weer thuis kwam.
Ze wou ons natuurlijk gerust stellen.

Mijn vader vertrok samen met mijn moeder in de ambulance.
en het werd een lange avond.

Om 11 uur belde mijn vader om te zeggen dat we naar het ziekenhuis moesten komen, omdat het erg slecht ging met mijn moeder.
Het was inderdaad een hersenbloeding.
Met de auto van de buurman reden we naar het ziekenhuis.
Alles ging in een soort van roes aan me voorbij.

In het ziekenhuis kregen we te horen dat alles weer goed zou komen als mijn moeder de nacht door zou komen.
Dat was als een soort opluchting voor ons.

We mochten blijven slapen in het ziekenhuis.
In een kamer tegenover mijn moeder.

Nou ja slapen kwam er niet echt van.

S'ochtends om half 8 kregen we te horen dat mijn moeder de nacht had overleefd.
Maar goed kwam het niet, ook al werd dat ons de avond ervoor wel verteld.

Ze bleek 100% hersendood te zijn en zou nooit meer bij bewustzijn komen.

Nog nooit in me leven had ik mijn vader zien huilen.
Nu wel, wekenlang.

Mijn moeder had geen donorcodicil.
Ze wou wel donor zijn, maar heeft nooit de formulieren ingevuld.
Tja wie verwacht nou dat je op je 42ste komt te overlijden?

Maar we besloten dat de organen van mijn moeder gebruikt mochten worden.

Die avond om half 8 s'avonds werd de beademing van mijn moeder stopgezet.
We waren er niet bij, omdat dat te emotioneel zou zijn.
Toen we naar huis reden begon het te sneeuwen.

De dagen tussen de dood van mijn moeder en haar crematie kan ik me slecht herinneren.
Alleen dat we altijd mensen over de vloer hadden, weet ik nog goed.
En altijd weer de telefoon die ging.
Mensen die graag wouden weten hoe het nou gegaan was.
Steeds zag ik mijn vader weer huilen.

Op de dag van de crematie van mijn moeder was het koud.
En erg glad op de weg, waardoor sommige mensen niet konden komen.

De crematie was erg emotioneel.
Op de cd van de crematie hoor je mij en mijn zusje hartverschreurend huilen.

Ook al is het nu bijna 8 jaar geleden, elke dag denk ik aan haar.
Ik heb in die tijd onbewust het rouwproces gedeeltelijk overgeslagen.
Waardoor ik nu pas de klap heb gevoeld.

Mijn moeder was erg gezond; ze rookte niet, dronk praktisch nooit en sportte veel.
Ze heeft waarschijnlijk altijd al een zwakke plek in haar hoofd gehad.

Het kan dus blijkbaar iedereen gebeuren en dat is toch best angstig.

Maar hoe dan ook; we moeten verder zonder haar, hoe moeilijk dat soms ook is.

Een leven zonder moeder, is geen compleet leven.




The years go by so fast,
Wonder how I ever made it through ...


Celine

Een aangrijpend stukje Lynn, was haar overlijden rond 22 december?
Liefs Celine

Lynn

Ze is overleden op 4 December, dus de decembermaand is altijd wel moeilijk.

marcel1970

ik kan me goed voorstellen hoe je je hebt gevoeld toen je je moeder verloor Lynn ik was 11 toen ik mijn vader verloor dat was voor mij de meest aangrijpende gebeurtenis in mijn leven

Iwan

Erg 'heavy' stukje Lynn,
knap dat je het zo kan verwoorden.
"Ik ben graag de enige die praat;
het spaart tijd en voorkomt argumenten."

Margje

Ik vind het een mooi stukje...zou niet weten hoe het is en hoe het voelt..maar vind dat je het erg goed hebt verwoord!

herjoajax

Lynn ook al lees ik dit nu pas ik wens je alle sterkte van de hele wereld.

En onthou 1 ding alsjeblieft als er wat is stuur me een pmmetje.


En nog 1 ding je moeder blijft altijd in je hart bij je :'( :-[
Ik ben zoals ik ben, anderen moeten mij maar zo nemen.

Lynn

Citaat van: marcel1970 op 24 december 2006, 09:53:15
ik kan me goed voorstellen hoe je je hebt gevoeld toen je je moeder verloor Lynn ik was 11 toen ik mijn vader verloor dat was voor mij de meest aangrijpende gebeurtenis in mijn leven

Inderdaad erg aangrijpend.
Je neemt het mee in je verdere leven....

Kim

Wat erg om dit zo jong te moeten meemaken. Het is opzicht al heel
erg om je eigen moeder te verliezen, maar het is nog erger als dit
gebeurd terwijl je nog zo jong bent. Ik hoop dat je het op de een of
andere manier toch een plekje hebt kunnen geven. Wil je er over
schrijven ofzo, (spreek wel namens de rest denk ik) dan kun je dat
altijd hier op het forum doen.   :-*

Nevyn

Heel mooi en aangrijpend stukje Lynn..

Ik heb geen contact met mijn moeder, vooral omdat zij geen contact met ons zoekt.. Ik mis haar natuurlijk ook enorm!
Ik kan je gevoel ergens begrijpen, het enige hele grote verschil is dat ik mijn moeder elke dag zou kunnen komen en voor jou is dat nooit meer mogelijk..

Ik vind het oneerlijk, dat de gezonde liefhebbende moeder op zo'n jonge leeftijd moet sterven!

Layla

wouw, aangrijpend stuk zeg.
Echt niet leuk dat je dat zo jong had moeten meemaken.
Maar ben blij dat je er zelf nog vrij nuchter over kan blijven en toch kan vertellen in dit stuk hoe het allemaal precies gebeurt is. Goed hoor!

Lynn

Citaat van: Layla op 22 juli 2007, 11:26:48
wouw, aangrijpend stuk zeg.
Echt niet leuk dat je dat zo jong had moeten meemaken.
Maar ben blij dat je er zelf nog vrij nuchter over kan blijven en toch kan vertellen in dit stuk hoe het allemaal precies gebeurt is. Goed hoor!

Ik ben eigenlijk alles behalve nuchter, vooral als het over mijn moeder gaat.
Het schrijven van dit stukje was een soort uitlaatklep voor mij.
Maar ik kan er nu opzich wel makkelijk over praten.

Layla

naja, je komt in ieder geval nuchter over *G

Lynn

Citaat van: Layla op 22 juli 2007, 15:40:38
naja, je komt in ieder geval nuchter over *G

Haha, dat zeggen meer mensen inderdaad :)

steven

ja zonder je moeder is altijd heel erg hoor