Alimentatie voor kind vaak niet betaald

[Iwan]

Alimentatie voor kind vaak niet betaald DEN HAAG - Het aantal alimentaties dat niet wordt betaald, stijgt explosief. Alleen dit jaar al zijn er bijna zevenduizend kinderalimentaties niet voldaan door één van de gescheiden partners. Als gevolg van de kredietcrisis zal dit aantal oplopen tot ruim 9.500, een record. Dat zegt directeur Leo de Bakker van het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO). Dit bureau treedt op als bemiddelaar als één van de gescheiden partners weigert alimentatie te betalen. Het LBIO valt wettelijk onder het ministerie voor Jeugd en Gezin en is bevoegd om beslag te leggen op roerend of onroerend goed, bijvoorbeeld door loon in te houden. Het LBIO behandelt jaarlijks 7.500 á achtduizend zaken waarbij kinderalimentatie niet wordt betaald. Dit jaar verwacht De Bakker 9.500 zaken: een stijging van 20 procent. "Dat is echt te hoog, de betalingsmoraal laat te wensen over. Veel gescheiden ouders gebruiken de alimentatie om hun conflicten uit te vechten", zegt De Bakker. Als mensen door de kredietcrisis te weinig geld hebben om alimentatie te betalen, kunnen ze bij de rechter een wijzigingsverzoek indienen. Is het inkomen van de onderhoudsplichtige partner gedaald, dan kan de rechter besluiten dat de alimentatie omlaag moet. Op verzoek van de ministers Hirsch Ballin (Justitie) en Rouvoet (Jeugd en Gezin) int het LBIO sinds 1 augustus ook niet-betaalde partneralimentatie. In ruim twee maanden tijd zijn er al vierhonderd zaken binnengekomen. Naar schatting 12.000 ex-partners zitten in de bijstand doordat de onderhoudsplichtige partner weigert te betalen. "Als ze dat na bemiddeling wel doen, scheelt dat de overheid veel geld", aldus De Bakker. Volgens Fred Schonewille, docent familierecht aan de Universiteit van Utrecht, ontstaan veel betalingsproblemen door ondeskundig advies van scheidingsbemiddelaars. "Iedereen kan mediator worden, het is geen beschermd beroep. Familierecht is echter heel ingewikkeld en daardoor is het gevaar groot dat bij een scheiding met name de financiën slecht worden afgehandeld. Mensen kunnen daardoor gemakkelijk in betalingsproblemen komen." Dat er achteraf vaak problemen ontstaan, weet ook Paul van der Ploeg, directeur van Scheidingsexperts Nederland. Hij is tevens voorzitter van het net opgerichte Kwaliteitsregister voor financieel echtscheidingsadviseurs. Wie zich daar wil laten inschrijven, moet eerst slagen voor een hbo-examen, dat eisen stelt op juridisch, fiscaal en financieel gebied. Een keurmerk in deze booming business is volgens Van der Ploeg hard nodig. Vaak blijkt er bij een scheiding niets geregeld over pensioen. Of er is niet gedacht aan de fiscale gevolgen van afspraken; menig partner krijgt een forse naheffing van de fiscus. Pieter Timmermans, mediator bij Scheidingsmeester in Wateringen, is voorstander van de harde aanpak. "Het belang van kinderen is het allerbelangrijkste en dat moet zo snel mogelijk geregeld zijn. Daarom eisen wij dat ex-partners hun emoties aan de kant zetten en alles financieel goed regelen."

STELLING: Als een partner de alimentatie weigert te betalen zou hij/zij zijn/haar kind ook niet meer mogen zien.

[Nevyn]

Mijn moeder heeft nooit een cent allementatie betaald en nooit ons verwend of iets dergelijks. Mijn vader kon amper rondkomen.. Toch hebben we het gered zonder onze moeder. Die zien we dan ook niet meer..

[TimT]

Ik vind het hele idee van alimentatie achterhaald. Men moet altijd eerst werken aan een co-ouderschap. En dan vind ik dat alimentatie niet meer hoeft te worden uitgekeerd. Want de kosten worden dan eerlijk verdeeld, ik vind ook dat dan zowel moeder als vader recht hebben op 50% van de kinderbijslag en de kindertoeslag.
Dat is goede oplossing voor het kind / kinderen. Wanneer dat het niet mogelijk is dan moet de optie alimentatie weer eens op tafel komen. Dan moet er ook nog rekening gehouden worden met verandering van inkomen. Stel dat je ontslagen word moet meteen de bestaande regeling worden open gebroken worden, zodat de alimentatie naar beneden geschroefd worden omdat je anders geldnood ook bij de ene partner.

[Nevyn]

Ik vind het hele idee van alimentatie achterhaald. Men moet altijd eerst werken aan een co-ouderschap. En dan vind ik dat alimentatie niet meer hoeft te worden uitgekeerd. Want de kosten worden dan eerlijk verdeeld, ik vind ook dat dan zowel moeder als vader recht hebben op 50% van de kinderbijslag en de kindertoeslag.
Dat is goede oplossing voor het kind / kinderen. Wanneer dat het niet mogelijk is dan moet de optie alimentatie weer eens op tafel komen. Dan moet er ook nog rekening gehouden worden met verandering van inkomen. Stel dat je ontslagen word moet meteen de bestaande regeling worden open gebroken worden, zodat de alimentatie naar beneden geschroefd worden omdat je anders geldnood ook bij de ene partner.

En wat dan als één van de ouders geen contact meer heeft met zijn/haar kinderen?

[TimT]

Ik vind het hele idee van alimentatie achterhaald. Men moet altijd eerst werken aan een co-ouderschap. En dan vind ik dat alimentatie niet meer hoeft te worden uitgekeerd. Want de kosten worden dan eerlijk verdeeld, ik vind ook dat dan zowel moeder als vader recht hebben op 50% van de kinderbijslag en de kindertoeslag.
Dat is goede oplossing voor het kind / kinderen. Wanneer dat het niet mogelijk is dan moet de optie alimentatie weer eens op tafel komen. Dan moet er ook nog rekening gehouden worden met verandering van inkomen. Stel dat je ontslagen word moet meteen de bestaande regeling worden open gebroken worden, zodat de alimentatie naar beneden geschroefd worden omdat je anders geldnood ook bij de ene partner.

En wat dan als één van de ouders geen contact meer heeft met zijn/haar kinderen?

Ik vind dat de wet van Piet Hein Donner heel erg goed, dat ouders dwingt nu om de tafel te gaan zitten en te komen met een ouderschapsplan. Werk je dat tegen, werk je dus de wet tegen. Dan vind ik ook dat de rechter een straf moet opleggen voor obstructie.
En dat persoon ongeacht van welk geslacht, dan wel alimentatie moet betalen. Tot men gaat werken of meewerken aan ouderschapsplan.
Maar bij een normale scheiding, waar beide ouders gewoon in een bepaalde harmonie gaan scheiden. Dan zie ik het ouderschapsplan met co-ouderschap als een enorme vooruitgang. En ik vind dat daarin dus alles gedeeld word. De kosten en de baten in de zin van de kindertoeslag, kinderkortingen en kinderbijslag.

[Nevyn]

Tim, er kunnen zoveel wetten komen.. Maar ik wilde niet naar mijn moeder. Dan kon er een wet zijn, maar ik wilde geen contact met iemand die me in de steek had gelaten en voor mijn gevoel niets om mij gaf.
Het gaan naar mijn moeder had voor mij veel meer gevolgen kunnen hebben dan de scheiding..

In zo'n geval vind ik jouw standpunt niet kunnen.

Voor de meeste gevallen ben ik het dan wel met je eens, maar voor de andere groep, waar ik het voorbeeld van gaf, vind ik dat het ongeoorloofd is om de kinderen naar de moeder te sturen. Omdat dan de kinderen er nog meer onder leiden. Ik vind dat zo'n ouder dan ook geen recht heeft op de helft van bijv. de kinderbijslag.

[Dity]

Ik vind het hele idee van alimentatie achterhaald. Men moet altijd eerst werken aan een co-ouderschap. En dan vind ik dat alimentatie niet meer hoeft te worden uitgekeerd. Want de kosten worden dan eerlijk verdeeld, ik vind ook dat dan zowel moeder als vader recht hebben op 50% van de kinderbijslag en de kindertoeslag.
Dat is goede oplossing voor het kind / kinderen. Wanneer dat het niet mogelijk is dan moet de optie alimentatie weer eens op tafel komen. Dan moet er ook nog rekening gehouden worden met verandering van inkomen. Stel dat je ontslagen word moet meteen de bestaande regeling worden open gebroken worden, zodat de alimentatie naar beneden geschroefd worden omdat je anders geldnood ook bij de ene partner.

En wat dan als één van de ouders geen contact meer heeft met zijn/haar kinderen?

Ik vind dat de wet van Piet Hein Donner heel erg goed, dat ouders dwingt nu om de tafel te gaan zitten en te komen met een ouderschapsplan. Werk je dat tegen, werk je dus de wet tegen. Dan vind ik ook dat de rechter een straf moet opleggen voor obstructie.
En dat persoon ongeacht van welk geslacht, dan wel alimentatie moet betalen. Tot men gaat werken of meewerken aan ouderschapsplan.
Maar bij een normale scheiding, waar beide ouders gewoon in een bepaalde harmonie gaan scheiden. Dan zie ik het ouderschapsplan met co-ouderschap als een enorme vooruitgang. En ik vind dat daarin dus alles gedeeld word. De kosten en de baten in de zin van de kindertoeslag, kinderkortingen en kinderbijslag.

Er is een bepaald moment dat je als gescheiden ouders gewoon hiet meer om de tafel kunt zitten.

Sommige kinderen willen gewoon door alles wat er gebeurt is niet meer naar een van de ouders toe en waarom zou die dan wel van de kinderbijslag, kindertoeslag en dergelijke profiteren?

En daarbij vind ik dat alimentatie daar los van staat.

[TimT]

Nee, de wet zegt "jij moet aan die tafel gaan zitten, punt!" Bedoel omdat men niet meer wil of kan, mogen ze de wet omzeilen? Dan gaan er maar twee advocaten om de tafel zitten, word er een plan uitgewerkt. Als één ouder zegt van "ik wil mijn kind of kinderen niet meer zien" dan kan dat. Maar die gene moet ook op geen enkele wijze verwachten dat ze geld krijgen van de staat voor de onderhoud van hun kinderen. En ik durf zelfs hier op tafel te gooien, als ze na zoveel jaar hun gedachten veranderen dat ze niet meer het RECHT hebben om even te claimen van "hier is mama of papa". En ja dan komt het alimentatie om de hoek. Men wou misschien niet de verantwoordelijke lasten, maar men moet dan maar de financiële lasten dragen.

Maar volwassen mensen die kinderen hebben, die beide willen moeten volgens de nieuwe wet een co-ouderschapplan maken. En als je niet met elkaar kunnen opschieten, neem een advocaat. Maar laat je kind niet het slachtoffer zijn. Dus dat betekend zoveel mogelijk samen beslissen, dat betekend vorm geven samen ondanks dat je niet meer in het zelfde huis woont. En als beide ouders 50% van alle staatssteunen krijgen per maand of in geval van de kinderbijslag per kwartaal hoeft alimentatie niet meer voor te komen. Want de lasten worden 50/50 gedeeld. En dat is de toekomst! 

Alimentatie is gewoon een dinosaurus, dat nog rondloopt in ons sociaal stelsel. En alleen maar te gebruiken bij tegenwerking.

[Dity]

Maar volwassen mensen die kinderen hebben, die beide willen moeten volgens de nieuwe wet een co-ouderschapplan maken. En als je niet met elkaar kunnen opschieten, neem een advocaat. Maar laat je kind niet het slachtoffer zijn. Dus dat betekend zoveel mogelijk samen beslissen, dat betekend vorm geven samen ondanks dat je niet meer in het zelfde huis woont. En als beide ouders 50% van alle staatssteunen krijgen per maand of in geval van de kinderbijslag per kwartaal hoeft alimentatie niet meer voor te komen. Want de lasten worden 50/50 gedeeld. En dat is de toekomst! 

Alimentatie is gewoon een dinosaurus, dat nog rondloopt in ons sociaal stelsel. En alleen maar te gebruiken bij tegenwerking.

Tim juist dan laat je het kind het slachtoffer worden als je de ouders een gedwongen co-ouderschap laat aangaan.

Wat denk je dat er zal gebeuren als het kind door deze regel verplicht is naar beide ouders te gaan (want dat zal toch de consequentie van die regel zijn)?

Twee advocaten dan maar om de tafel?
Komt in mijn ogen weer op hetzelfde neer, de kinderen worden en zijn weer de dupe

Ik vind dat er weer eens teveel naar de regeltjes wordt gekeken en dat er weer niet gekeken wordt naar wat het voor de kinderen betekend.
Ze kunnen met van alles komen maar daar wordt weer eens niet aan gedacht.

De ene partij vind dat er meer op de kinderen moet worden gelet en de andere partij legt dat met bepaalde regels net zo makkelijk weer naast zich neer

[TimT]

Vaak zijn de kinderen beter af door co-ouderschap. Want ze kunnen beide ouders blijven zien, de ouders vechten vaak niet elkaar de tent uit omdat één ouder meer macht heeft dan de andere. De wet is niet voor niets veranderd. Misschien zou je er wat meer in moeten verdiepen, waarom die tot stand is gekomen. Dat kwam omdat de vrouwen automatisch de voogdij kregen vroeger, dat is nu ten einde. En dat vind ik goed, want de man moet even veel rechten hebben.
Een ouderschapsplan is veel beter dan de ouderwetse manier.
De kinderen worden er alleen maar beter van. Het is denk ik de mentaliteit van de ouders die moeten veranderen. 

[Dity]

Tim, niet om om je aan te vallen of zo, maar ik hoef me er niet in te verdiepen.
Heb er zelf namelijk middenin gezeten als ouder zijnde.

Toen ik daarin zat (20 jaar geleden) was er al een keuze om te kiezen voor het co-ouderschap (toen nog genaamd gezamelijk voogdijschap) wat ik toen tot mijn grote spijt en waar ik nu nog spijt van heb naar mijn kinderen toe heb gedaan.
Het was op een complete ramp uitgelopen.
Elk weekend een kind dat huilend met zijn weekendtasje verplicht naar zijn vader moest.
Mijn dochter was op dat moment 12 jaar, die mocht zelf kiezen van de kinderrechter of ze wel of niet naar haar vader wilde gaan.

Dus de kinderen worden er beter van? Ja door een trauma op te lopen waardoor ze toen ze de kans kregen het contact met hun vader hebben verbroken.

En hoeveel van die verhalen zijn er niet in de praktijk?
Zat genoeg.

Sorry ik praat niet snel over persoonlijke zaken, maar hier kan ik razend om worden

[TimT]

Sorry, maar ik heb puur over zakelijk dingen. er zijn veranderingen aangebracht sinds 20 jaar geleden. En ik vind het spijtig dat jou kind zo lang verdriet heeft gehad. Serieus.
De praktijk heeft meer kanten, dan alleen die van jou.
Namelijk ouders zijn nu door de wet verplicht een plan te maken, lukt ze dat niet moeten ze voor de rechter komen. Als blijkt dat gewoon ook voor kind niet wenselijk is een omgangsregeling dan komt die er niet. Er zijn veel betere maatregelen dan 20 jaar geleden, want kinderen kregen ook trauma's omdat vroeger de moeder automatisch voogdij kreeg. Kinderen kregen ook trauma's omdat mama en papa voor de goede schijn maar getrouwd bleven enzovoorts.
Maar er is een nieuwe tijd, nieuwe wetten. Alimentatie werd gebruikt door een goede advocaat om één partij als een vampier leeg te zuigen en het kwam ook niet altijd bij de kinderen terecht. Alimentatie is ouderwets, daar blijft ik, ondanks wat je zegt of gaat zeggen. Ik heb het altijd ouderwets gevonden en ik zal het ook blijven vinden.
De kinderen moeten er baat bij hebben, dat is pas wanneer een ouder een kind niet wil of niet kan opvoeden. Dan moet er alimentatie komen, die gaat ten behoeven van het kind. En dat moet ook elk jaar aangetoond worden in mijn ogen bij het Centrum van Jeugd & Gezin zodat er controle op kan wezen.

[Dity]

Ondanks dat je het over puur zakelijke dingen hebt speelt er altijd emotie mee in zo'n discussie en die zal ook mee gaan spelen omdat je die nooit helemaal uit kunt sluiten
En dat je zegt dat de praktijk meer kanten heeft dat is gewoon zo, daar heb je volkomen gelijk aan en zal ik ook niet bestrijden.

Maar omdat er zo op gehamerd wordt dat het beter is voor de kinderen heb ik mijn kant van het verhaal neergezet zodat duidelijk wordt dat er ook praktijkgevallen zijn welke niet met de werkelijkheid strooken. En dat is in die 20 jaar niet veranderd. En dat zal in de komende 100 jaar ook niet veranderen. Dit even puur gevoelsmatig gezien.

Die alimentatie hoeft van mij ook niet.
Ten eerste als de ouder die voor de kinderen zorgt door de scheiding in de bijstand terecht komt, zal die vervallen aan de sociale dienst wat ik terecht vind.
Ten tweede: ondanks alles vind ik dat de ex-partner het recht moet kunnen hebben om een nieuw leven op te kunnen bouwen wat vaak niet kan als hij/zij een alimentatieplicht heeft.

Maar wat betreft de nieuwe regel dat ouders verplicht een soort van co-ouderschap aan moeten gaan en dus een soort van plan van aanpak moeten maken: daar blijf ik falikant tegen. Sorry

[TimT]

In mijn opinie ondanks dat er altijd emoties meespelen zeker in deze zware kwesties denk ik dat je niet inziet wat voor onrecht vaders zijn aangedaan over de jaren heen. Vaders waren goed om te betalen, mochten een hun kindje een weekend zien als de moeder het niet op tegenwerkte en op wat feestdagen. Maar dankzij het ouderschapsplan kunnen ouders zonder dat advocaten gaan vechten voor elk stukje van het kind, een weg uitstippelen om hun kind samen op te voeden ondanks de scheiding. Uitzonderingen zijn er altijd, het kan bij gevallen totaal mislukken. Maar daar vanuit gaan en roepen ik ben er faliekant op tegen zijn, lost het probleem niet op.
We verschillen van visie, dat mag en inderdaad tot misschien einde der tijd zullen er altijd voor en tegenpartijen zijn over deze kwestie. Maar de wet is nu eenmaal de wet. En we hebben ons daar aan te houden of de gevolgen daarvan te ondergaan.

[Dity]

Ik weet heel goed wat vaders door de jaren heen aangedaan is. Weet ook dat er heel schrijnende gevallen zijn van vaders die hun kinderen niet mogen zien.
Ook al ben ik het met die regel niet eens dan houd het niet in dat ik mijn ogen sluit voor de werkelijkheid. Dus dat jij dan vind dat ik bepaalde dingen niet inzie vind ik niet eerlijk. Ik ga in een heleboel argumenten met je mee omdat ik vind dat we daarover hetzelfde denken en dat heb ik geloof ik ook wel aangegeven.
En dat het zo bij de wet geregeld is: daar hebben we ons inderdaad aan te houden zoals aan alle wetten maar dat houd niet in dat ik het er mee eens hoef te wezen.

[TimT]

Ik weet heel goed wat vaders door de jaren heen aangedaan is. Weet ook dat er heel schrijnende gevallen zijn van vaders die hun kinderen niet mogen zien.
Ook al ben ik het met die regel niet eens dan houd het niet in dat ik mijn ogen sluit voor de werkelijkheid. Dus dat jij dan vind dat ik bepaalde dingen niet inzie vind ik niet eerlijk. Ik ga in een heleboel argumenten met je mee omdat ik vind dat we daarover hetzelfde denken en dat heb ik geloof ik ook wel aangegeven.
En dat het zo bij de wet geregeld is: daar hebben we ons inderdaad aan te houden zoals aan alle wetten maar dat houd niet in dat ik het er mee eens hoef te wezen.

Klopt, je hoeft er inderdaad niet mee eens te zijn. Maar ik zeg niet dat je ogen er voor sluit. Alleen jij wilt die regeling niet, dus dan vraag ik mij af wat wil je doen voor die rechten. En wat is jou alternatief?

[Dity]

Ik weet heel goed wat vaders door de jaren heen aangedaan is. Weet ook dat er heel schrijnende gevallen zijn van vaders die hun kinderen niet mogen zien.
Ook al ben ik het met die regel niet eens dan houd het niet in dat ik mijn ogen sluit voor de werkelijkheid. Dus dat jij dan vind dat ik bepaalde dingen niet inzie vind ik niet eerlijk. Ik ga in een heleboel argumenten met je mee omdat ik vind dat we daarover hetzelfde denken en dat heb ik geloof ik ook wel aangegeven.
En dat het zo bij de wet geregeld is: daar hebben we ons inderdaad aan te houden zoals aan alle wetten maar dat houd niet in dat ik het er mee eens hoef te wezen.

Klopt, je hoeft er inderdaad niet mee eens te zijn. Maar ik zeg niet dat je ogen er voor sluit. Alleen jij wilt die regeling niet, dus dan vraag ik mij af wat wil je doen voor die rechten. En wat is jou alternatief?

In mijn opinie ondanks dat er altijd emoties meespelen zeker in deze zware kwesties denk ik dat je niet inziet wat voor onrecht vaders zijn aangedaan over de jaren heen.

Volgens mij staat hier toch duidelijk dat ik het niet inzie wat vaders is aangedaan

Alleen jij wilt die regeling niet, dus dan vraag ik mij af wat wil je doen voor die rechten. En wat is jou alternatief?

Ik ben tegen die regeling daar zit een verschil tussen.
Soms kunnen en willen ouders niet meer met elkaar om de tafel.
Laat het systeem zoals het nu is. Zorg voor een goede omgangsregeling, de ouder die het kind in huis heeft, heeft ook recht op de diverse toeslagen. Dat je als ouders beide wilt dat het je kind goed gaat in de toekomst en in het leven zodat het zich tot een evenwichtig mens kan ontwikkelen is logisch, maar moet dat dan altijd weer via een regel hier en regel daar?

Maar wat ik ook belangrijk vind: schaf de alimentatie helemaal af.

Vraag het kind ook eens een keer naar zijn/haar mening. Wat schiet je ermee op als je een kind gaat dwingen om toch naar zijn vader/moeder te moeten gaan als het niet wil door wat voor omstandigheden ook.

Ik persoonlijk vind dat er teveel naar de regels gekeken wordt en niet naar de omstandigheden.
Dit land is verworden tot een regelstaat, hoe meer hoe beter volgens Den Haag

[gjk]

Ik vind niet dat je iemand kunt verbieden om zijn kind niet meer te zien als diegene geen alimentatie betaald voor zijn of haar kind, dat gaat mij wat te ver dan zijn er vast wel andere oplossingen.